Πέμπτη, 21 Ιανουαρίου 2016

Η εικόνα του φωτογράφου του WWF Greg Armfield που «έχασε τη δράση» έκανε το γύρο του κόσμου σήμερα. Ποιο όμως ήταν το θέμα που τόσο του είχε τραβήξει την προσοχή;

Το νέο διαδόθηκε με χιούμορ, όμως η αποστολή του Greg ήταν σοβαρή: βρισκόταν στο Εθνικό Πάρκο Ναϊρόμπι, ένα καταφύγιο άγριας ζωής στην Κένυα, όπου παρακολουθούσε τις προσπάθειες του θηροφύλακα Harrison και της ομάδας του να προστατεύσουν την άγρια ζωή από τη λαθροθηρία.

O Harrison και η ομάδα του φροντίζουν για την αποτελεσματική προστασία των ρινόκερων με κίνδυνο της ζωής τους. Greg Armfield / WWF-UK

Στο Εθνικό Πάρκο Ναϊρόμπι η προστασία του ρινόκερου, του ελέφαντα και άλλων ζώων είναι αποτελεσματική, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες χώρες της Αφρικής.

Στη Νότια Αφρική, που φιλοξενεί το μεγαλύτερο πληθυσμό ρινόκερου της ηπείρου, τα τελευταία 8 χρόνια τα θύματα έχουν εκτοξευτεί, από μόλις 13 άτομα το 2007, στα 1215 το 2014. Τα νέα όμως σήμερα ήταν θετικά, καθώς ανακοινώθηκε η πρώτη μείωση της λαθροθηρίας στη χώρα από το 2007, στα 1175 θύματα.

Ταυτόχρονα όμως, σημειώθηκε ανησυχητική αύξηση της λαθροθηρίας σε γειτονικες χώρες. Τουλάχιστον 130 ρινόκεροι σκοτώθηκαν στη Ναμίμπια και τη Ζιμπάμπουε το 2015 - σχεδόν 200% αύξηση από το 2014. Τα επίσημα στοιχεία από τη Ναμίμπια και τη Ζιμπάμπουε δείχνουν ότι τα εγκληματικά δίκτυα επεκτείνονται σε όλη την περιοχή, στοχεύοντας ρινόκερους σε προηγουμένως ασφαλείς περιοχές.

Οι ρινόκεροι σκοτώνονται για το κέρατό τους, το οποίο πωλείται για αστρονομικά ποσά ως μαγικό γιατρικό σε αγορές της Ασίας. Μέσα σε 48 ώρες από τη δολοφονία του ρινόκερου, τα διεθνή εγκληματικά δίκτυα έχουν προωθήσει το ρινόκερο στην αγορά του Βιετνάμ, όπου οι καταναλωτές το αγοράζουν για να θεραπεύσει, μεταξύ άλλων, τον καρκίνο. Βέβαια, η σύσταση του κέρατου είναι από κερατίνη, το ίδιο συστατικό με τα ανθρώπινα μαλλιά και νύχια...

© Brent Stirton / Getty Images / WWF-UK

Το θετικό είναι ότι η διεθνής πίεση εντείνεται. Την περασμένη εβδομάδα, η Μόνιμη Επιτροπή της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας (CITES) έκρινε ότι η Μοζαμβίκη και το Βιετνάμ θα πρέπει να αναλάβουν δράση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της παράνομης διακίνησης προϊόντων άγριας ζωής.