Μανιτάρια, μέλι, ξύλο, ρετσίνι αλλά και σκιά, δροσιά και όμορφες στιγμές. Τα δάση μας δεν στέκουν άπραγα γύρω μας. Μας προσφέρουν μια σειρά από υλικά και άυλα αγαθά. Η φροντίδα τους και η σωστή διαχείρισή τους μας ωφελεί όλους. Η δασοπονία είναι ένας από τους βασικούς κλάδους της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας μας και όταν γίνεται με κανόνες και σεβασμό προστατεύει τα δάση, δίνοντας ταυτόχρονα στη χώρα μας μια ρεαλιστική προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης.
© WWF Ελλάς
Μια αειφορική δασική παραγωγή αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες προστασίας των δασών, καθώς όχι μόνο μειώνει την υπερσυσσώρευση βιομάζας, αλλά διατηρεί και την παρουσία ανθρώπων με την αναγκαία γνώση και ενδιαφέρον μέσα στα δάση. Η παραγωγή ξυλείας, για παράδειγμα, δίνει τη δυνατότητα στην Πολιτεία να υλοποιήσει μέτρα διαχείρισης με μικρό ή και καθόλου κόστος (αφού στη συνέχεια εμπορεύεται την ξυλεία), ενώ τροφοδοτεί και με πρώτη ύλη την εγχώρια βιομηχανία προϊόντων ξύλου. Ωστόσο, η μέση παραγωγή τεχνικής ξυλείας στην Ελλάδα έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό κατά την τελευταία δεκαετία, σε σχέση με την προηγούμενη, και ανέρχεται σε περίπου 372.000 κ.μ./έτος. Η πτώση της παραγωγής δεν προέρχεται από τη μείωση ή την υποβάθμιση του διαθέσιμου ξύλου των ελληνικών δασών, αντιθέτως αυτό συνεχώς αυξάνεται, αλλά από την ελλιπή δασική διαχείριση.
Έτσι, ενώ η υλοτομία γνωρίζει ραγδαία πτώση στην πλειοψηφία των υπό διαχείριση δασών, σε κάποιες περιπτώσεις εξακολουθούν να υπάρχουν ζητήματα υπερκάρπωσης και μη-αειφόρου διαχείρισης. Να σημειωθεί ότι σήμερα διαχειριζόμαστε περίπου το 35% των δασών μας, ενώ για το υπόλοιπο 65% δεν υπάρχει καμία συστηματική παραγωγική ή άλλη διαχείριση.
Η έλλειψη δασικής διαχείρισης συνεπάγεται σημαντική αύξηση βιομάζας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις επιφέρει ολέθριες συνέπειες στα δάση, όπως το κλείσιμο των δασικών ανοιγμάτων, τη μείωση της βιοποικιλότητας, την αλλαγή στη δομή των δασών, την αύξηση του κινδύνου πυρκαγιάς κ.α. Η παρακμή της δασικής διαχείρισης οδήγησε παράλληλα στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και απομάκρυνε από τα δάση τους φυσικούς προστάτες τους, δηλαδή τους πληθυσμούς που ζούσαν και ασκούσαν δραστηριότητες μέσα σε αυτά.
Σε κάποιες οικολογικά σημαντικές περιοχές της χώρας, η μείωση της υλοτομίας είναι τόσο ραγδαία που έχει αρνητική επίδραση στη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Από την πρώτη μέρα της παρουσίας μας στην Ελλάδα εργαζόμαστε για την προστασία και ορθή διαχείριση των ελληνικών δασών. Πιστεύουμε ότι, τόσο η διαχείριση όσο και η προστασία των ελληνικών δασών σχετίζεται άρρηκτα με μια οργανωμένη δασοπονία, άρα και με τη δασική παραγωγή. Προκειμένου να διερευνήσουμε τα αίτια που οδηγούν την ελληνική δασοπονία σε μαρασμό έχουμε ξεκινήσει μια σειρά από δράσεις και πραγματοποιούμε συναντήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμό.
