Το WWF ξεκίνησε ως μια μικρή ομάδα από συνειδητοποιημένους λάτρεις της άγριας φύσης και εξελίχθηκε σε μια από τις πιο ισχυρές, ανεξάρτητες οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο παρακάτω χρονικό αναφέρονται μερικές από τις πολλές νίκες που πετύχαμε σε συνεργασία με πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες, όπως επιστήμονες, φορείς διαχείρισης εθνικών πάρκων, τοπικές κοινότητες, κυβερνήσεις, άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις και επιχειρήσεις − στην προσπάθειά μας για τη δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο άνθρωπος και φύση θα συνυπάρχουν αρμονικά.
1962
Ίδρυση ερευνητικού σταθμού στα νησιά Γκαλαπάγκος
Με τη συνεισφορά του WWF ιδρύθηκε ο Ερευνητικός Σταθμός Κάρολος Δαρβίνος, ο οποίος, πέραν του ότι έχει αναδειχθεί σε ηγετικό ερευνητικό ίδρυμα φιλοξενώντας ερευνητές από όλο τον κόσμο, έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στην ενημέρωση των κατοίκων και της κυβέρνησης του Εκουαδόρ ως προς τη σημασία της προστασίας των μοναδικών ειδών ζωής των νησιών Γκαλαπάγκος. Σε συνεργασία με το WWF και άλλους φορείς, ο Ερευνητικός Σταθμός πέτυχε την ψήφιση Ειδικού Νόμου για την προστασία των Γκαλαπάγκος το 1998 και τη θέσπιση προστατευόμενης θαλάσσιας περιοχής στα Γκαλαπάγκος, η οποία μάλιστα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή της εποχής της. Το WWF αναγνώρισε από νωρίς τη σημασία της ενημέρωσης του κοινού· η δραστηριοποίησή του στον τομέα αυτό έχει συνεισφέρει κατά πολύ στην επίτευξη του σημερινού επιπέδου περιβαλλοντικής συνείδησης ανά τον κόσμο.
1963
Ίδρυση πρωτοποριακής σχολής διαχείρισης εθνικών πάρκων
Παρόμοια χρηματική συνδρομή του WWF βοήθησε στην ίδρυση της Αφρικανικής Σχολής Διαχείρισης Άγριας Φύσης στην Τανζανία, που έχει εκπαιδεύσει πάνω από 4.000 φύλακες πάρκων και διαχειριστές άγριας φύσης. Αυτοί οι «μαθητές της φύσης» προέρχονταν από περισσότερες από 50 χώρες εντός και εκτός Αφρικής και εκπαιδεύτηκαν σε όλους τους τομείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, όπως π.χ. στην οικολογία, τη διαχείριση βοσκοτοπιών και την εφαρμογή του νόμου. Αντιλαμβανόμενο ότι οι προστατευόμενες περιοχές μπορούν να επιτύχουν μόνο εάν υπάρχει αποτελεσματική διαχείρισή τους, το WWF έχει επενδύσει σοβαρά στη βελτίωση της ικανότητας και των δεξιοτήτων διαχείρισης σε εκατοντάδες προστατευόμενες περιοχές ανά τον κόσμο.
1965
Αύξηση ενδιαιτημάτων για τον νοτιοαφρικανικό λευκό ρινόκερο
Με την υποστήριξη του WWF, η οργάνωση East African Wildlife Society μετέφερε πειραματικά λευκούς ρινόκερους από τη Νότια Αφρική στην Κένυα, σε μια προσπάθεια που οδήγησε στην επιτυχημένη ένταξη και επανένταξη του υποείδους σε διάφορες χώρες. Ο νοτιοαφρικανικός λευκός ρινόκερος ήταν από τους πρώτους που χτυπήθηκαν από τους Ευρωπαίους κυνηγούς και λαθροθήρες που τροφοδοτούν τις αγορές με κέρατα ρινόκερων. Το 1895 απέμεναν λιγότερα από 20 ζώα στη Νότια Αφρική, αλλά χάρη σε αποφασιστικές ενέργειες κατά της λαθροθηρίας και υπέρ της προστασίας της φύσης ο αριθμός τους αυξήθηκε σε περίπου 17.480 κατά το 2007. Παρόμοιες προσπάθειες για τα υπόλοιπα είδη ρινόκερου, τόσο στην Αφρική όσο και στην Ασία, είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των μαύρων ρινόκερων από 2.500 το 1993 σε πάνω από 4.100, ενώ οι μεγαλύτεροι μονόκεροι ρινόκεροι (Ινδίας) αυξήθηκαν από 600 το 1975 σε πάνω από 2.500 και οι ρινόκεροι της Ιάβας αυξήθηκαν από μόλις 25 το 1964 στην περιοχή της Δυτικής Ιάβας σε 60.
Ωστόσο, παρά τις συγκλονιστικές αυτές επιτυχίες προστασίας των ρινόκερων, κάποια είδη, υποείδη και πληθυσμοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και η λαθροθηρία παραμένει μια συνεχής απειλή ακόμη και για τους πληθυσμούς που είναι σχετικά ασφαλείς. Για το λόγο αυτό, όλοι οι ρινόκεροι συνεχίζουν να αποτελούν είδη προτεραιότητας για το WWF.
1966
Μελέτη της άγριας φύσης στη Νότια Αμερική
Μία από τις πρώτες μελέτες της άγριας φύσης, από τις πολυάριθμες πλέον που έχει υποστηρίξει το WWF, αφορούσε την κατάσταση της αρκούδας των Άνδεων στη Νότια Αμερική − μάλιστα, το WWF υποστηρίζει και συμμετέχει στη διεξαγωγή μελετών για το συγκεκριμένο είδος μέχρι σήμερα. Χάρη σε τέτοιες μελέτες έχουν συγκεντρωθεί σημαντικά στοιχεία για τις προσπάθειες προστασίας ειδών, όπως μεγέθη, κατανομή και οικολογία συγκεκριμένων ειδών πληθυσμών, καθώς και η κατάσταση των βιότοπων και οι απειλές για αυτούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τέτοιες μελέτες είχαν ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη ειδών που ήταν άγνωστα στην επιστήμη, συμπεριλαμβανομένων τριών μεγάλων θηλαστικών στο Βιετνάμ, ενός ψαριού στον Μεγάλο Ύφαλο των νησιών Φίτζι και μερικών από τα 1.200 είδη ζώων και φυτών που έχουν ανακαλυφθεί στον Αμαζόνιο μέσα στην τελευταία δεκαετία.
1969
Αγορά γης στα έλη του δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ στην Ισπανία
Η γη αυτή αγοράστηκε από το WWF και την ισπανική κυβέρνηση για
να γίνει το Εθνικό Πάρκο Κότο Ντονιάνα (Coto Doñana), ένας από τους πρώτους
προστατευόμενους υγρότοπους παγκοσμίως και σημαντικότατος σταθμός για τα
αποδημητικά πουλιά. Η ίδρυσή του οδήγησε στην προστασία κομβικών σημείων κατά
μήκος της μεταναστευτικής διαδρομής πτηνών στην Παλαιαρκτική Ζώνη, από περιοχές
αναπαραγωγής στη βόρεια Ευρώπη έως σημεία διαχείμανσης στη δυτική και νότια
Αφρική. Το Κότο Ντονιάνα αποτελεί επίσης σημαντικό καταφύγιο βιοποικιλότητας,
που περιλαμβάνει δύο από τα πλέον απειλούμενα είδη παγκοσμίως, τον ιβηρικό
λύγκα και τον ισπανικό αυτοκρατορικό αετό.
Οι προστατευόμενες περιοχές έχουν αποτελέσει βασικό άξονα του έργου του WWF,
καθώς η οργάνωση έχει υποστηρίξει μέχρι σήμερα την καθιέρωση πάνω από 1 δισ.
εκταρίων ως παγκοσμίως προστατευόμενων βιότοπων.
1971
Διακυβερνητική συνθήκη για τους υγροτόπους
Μετά από αρκετά χρόνια συστηματικών πιέσεων από το WWF και άλλους φορείς, 18 κυβερνήσεις υπέγραψαν τη Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας, που παραμένει έως σήμερα η μοναδική στον κόσμο διεθνής περιβαλλοντική συνθήκη για μία βιοκοινότητα. Με στόχο τόσο την προστασία όσο και την ορθή χρήση των υγρότοπων και των πόρων τους, η σύμβαση αποτέλεσε προάγγελο των αρχών της αειφόρου ανάπτυξης. Σήμερα, πάνω από 1.900 υγρότοποι συνολικής έκτασης 186 εκ. εκταρίων περιλαμβάνονται στον κατάλογο Ραμσάρ με τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας, συμπεριλαμβανομένου του δεύτερου μεγαλύτερου στον κόσμο, της περιοχής Νγκίρι-Τούμπα-Μαϊντόμπε , έκτασης 6,6 εκ. εκταρίων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό. Το WWF συνεχίζει να υποστηρίζει τη σύμβαση, κυρίως ενθαρρύνοντας τις κυβερνήσεις να εντάξουν νέους υγρότοπους στον κατάλογο Ραμσάρ. Μάλιστα, η δράση του WWF σε διαφορετικά επίπεδα είχε ως αποτέλεσμα τη συμπερίληψη περίπου 75% από τους νέους υγροτόπους Ραμσάρ, από το 1999 και μετά.
1972
Προστασία της τίγρης σε μεγάλη κλίμακα
Το Πρόγραμμα Τίγρης του WWF ήταν η πρώτη παγκόσμια εκστρατεία που έγινε ποτέ για τη διάσωση ενός είδους σε όλο του το εύρος. Ένα από τα πρώτα αποτελέσματα ήταν η υλοποίηση σημαντικών δράσεων στην Ινδία, όπου, χάρη σε ένα εξαετές εθνικό σχέδιο προστασίας της τίγρης και στη δημιουργία 15 νέων καταφυγίων, ο πληθυσμός της τίγρης στη χώρα αυξήθηκε κατά 30%, σε μόλις 7 χρόνια.
Από τότε, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές, η Μαλαισία, η Ταϋλάνδη, η Ινδονησία, το Μπουτάν, η Ρωσία και η Κίνα έχουν επίσης συμμετάσχει σε προσπάθειες προστασίας της τίγρης που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Όμως, η εκδήλωση, στις αρχές της δεκαετίας του '90, έντονης λαθροθηρίας σε μεγάλη κλίμακα, με στόχο την προμήθευση των αγορών με σωματικά τμήματα τίγρης, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη απώλεια ενδιαιτημάτων εκτός των προστατευόμενων περιοχών, είχαν ως αποτέλεσμα σήμερα να απομένουν στην άγρια φύση μόλις 3.200 τίγρεις.
Στα πλαίσια του στόχου για διπλασιασμό της άγριας τίγρης έως το 2022, το WWF ξεκίνησε το 2010 μεγάλη εκστρατεία για το Έτος της Τίγρης. Η εκστρατεία αυτή κορυφώθηκε με την ιστορική Σύνοδο Κορυφής για την Τίγρη το Νοέμβριο του 2010, κατά την οποία οι 13 χώρες όπου ζουν τίγρεις δεσμεύτηκαν να υποστηρίξουν σε υψηλό επίπεδο ένα Παγκόσμιο Πρόγραμμα Αποκατάστασης της Τίγρης, ενώ παράλληλα διάφοροι δωρητές και άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς υποσχέθηκαν σημαντικά κονδύλια χρηματοδότησης.
1975
Αρχή της προστασίας των τροπικών δασών
Η Εκστρατεία για τα Τροπικά Δάση του WWF ήταν η πρώτη περιβαλλοντική εκστρατεία που έγινε ποτέ με αντικείμενο μια ολόκληρη βιοκοινότητα και όχι ένα συγκεκριμένο είδος ή μια περιοχή. Η εκστρατεία αυτή, πέραν του ότι συγκέντρωσε πόρους για νέες προστατευόμενες περιοχές τροπικών δασών στην κεντρική και δυτική Αφρική, στη νοτιανατολική Ασία και στη Λατινική Αμερική, συνέβαλε επίσης σημαντικά στην αναγνώριση της βιοποικιλότητας και της οικολογικής αξίας του τροπικού δάσους, αλλά και της σημασίας των απειλών που αντιμετωπίζει. Από τότε, το WWF διαδραματίζει καίριο ρόλο σε δράσεις για τη δημιουργία δικτύων προστατευόμενων περιοχών σε τροπικά δάση υψηλής προτεραιότητας, καθώς και για την εξασφάλιση της βιώσιμης διαχείρισης των πόρων τους.
1976
Ρύθμιση εμπορίου απειλούμενων ειδών
Το 1976, η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) δημιούργησε το TRAFFIC, ένα πρόγραμμα με στόχο την επίβλεψη του εμπορίου άγριας ζωής και προϊόντων άγριας ζωής, βάσει των συμφωνιών που έχουν θεσπιστεί υπό τη Σύμβαση CITES.
Από τη μέρα της ίδρυσής του, το WWF βοήθησε το TRAFFIC να αναδειχτεί σε διεθνές δίκτυο, με γραφεία και στις 6 ηπείρους, το οποίο προστατεύει ένα ευρύτατο φάσμα ειδών, από τις ορχιδέες και το μαόνι, έως τις σαύρες και τα πουλιά. Για παράδειγμα, η απαγόρευση του διεθνούς εμπορίου ελεφαντοστού από την CITES και οι συνεχιζόμενες έρευνες για το λαθρεμπόριο ελεφαντοστού από το TRAFFIC βοήθησαν στην εξάλειψη μερικών από τις πιο σημαντικές αγορές ελεφαντοστού στον κόσμο. Αυτό οδήγησε στη μείωση της λαθροθηρίας ελεφάντων στην Αφρική και στην ανάκαμψη ορισμένων πληθυσμών, μετά από δραματικές περιόδους πληθυσμιακής κατάρρευσής τους στις δεκαετίες του '70 και του '80.
1980
Πρώτη διεθνής στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη
Η Παγκόσμια Στρατηγική για την Προστασία του Περιβάλλοντος
δημοσιεύτηκε από το WWF, την IUCN και το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το
Περιβάλλον (UNEP), προσυπογράφηκε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και
αποτέλεσε το πρώτο έγγραφο που συνένωσε την προστασία της φύσης και τη βιώσιμη
χρήση των φυσικών πόρων. Ήταν επίσης το πρώτο κείμενο που εξήγησε τους
αντικειμενικούς στόχους της προστασίας της φύσης σε συνάρτηση με τα οφέλη για
τους ανθρώπους.
Περισσότερες από 50 χώρες συνέταξαν τις εθνικές τους στρατηγικές προστασίας της
φύσης βάσει των συστάσεων της στρατηγικής, η οποία αποτέλεσε επίσης την
επιστημονική και φιλοσοφική βάση της Έκθεσης Μπρούντλαντ του 1987 που καθιέρωσε
τον όρο «βιώσιμη ανάπτυξη». Το 1991, οι τρεις οργανισμοί δημοσίευσαν τη
συνέχεια της στρατηγικής, με τίτλο «Φροντίζοντας τη Γη», που εντάχθηκε στη
Διάσκεψη για το Περιβάλλον στο Ρίο το 1992 και σηματοδότησε την αρχή της
ενσωμάτωσης της προστασίας της φύσης στην παγκόσμια πολιτική και ανάπτυξη.
Έκτοτε, το WWF παραμένει μαχητικά στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας προσπάθειας για εφαρμογή της αειφόρου ανάπτυξης στην πράξη.
1981
Έρευνα για τοξικές χημικές ουσίες
Το έργο Σιωπηλή Άνοιξη της Ρέιτσελ Κάρσον, που δημοσιεύτηκε το 1962, άνοιξε τα μάτια του κόσμου ως προς τους κινδύνους που εγκυμονεί η μόλυνση του περιβάλλοντος και δη τα φυτοφάρμακα. Το WWF υποστήριξε τη διεξαγωγή ερευνών για τις επιπτώσεις των φυτοφαρμάκων σε είδη και οικοσυστήματα σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αι, η οργάνωση ευαισθητοποίησε το ευρύ κοινό, δείχνοντας πώς τοξικές ουσίες, μεταξύ των οποίων φυτοφάρμακα, βιομηχανικά υποπροϊόντα και χημικά που υπάρχουν σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, εντοπίζονται στο ανθρώπινο σώμα, αλλά ακόμα και σε ζώα που ζουν σε περιοχές παρθένες όπως η Αρκτική. Σε επίπεδο πολιτικών, το WWF συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις και στην υπογραφή το 2001 της Σύμβασης της Στοκχόλμης για τους Έμμονους Οργανικούς Ρύπους, άσκησε επιτυχώς πίεση υπέρ της Σύμβασης Ελέγχου Επιβλαβών Αντιδιαβρωτικών Συστημάτων στα Πλοία του 2001 και επεδίωξε την κατάρτιση ισχυρού νομοθετικού πλαισίου στην ΕΕ για τα χημικά (REACH). Επίσης, το WWF είναι ιδρυτικός εταίρος του προγράμματος Africa Stockpiles Programme, που επιχειρεί να εξαλείψει τους τεράστιους σωρούς μη χρησιμοποιήσιμων φυτοφαρμάκων που βρίσκονται διάσπαρτοι στην Αφρική.
1982
Μορατόριουμ για την εμπορική φαλαινοθηρία
Οι εκστρατείες με τίτλο «Σώστε τις Φάλαινες» της δεκαετίας του '70 έκαναν τις φάλαινες, που για αιώνες αποτελούσαν το αντικείμενο ανελέητου κι ανεξέλεγκτου κυνηγιού από τον άνθρωπο, ένα από τα πιο διάσημα και αναγνωρίσιμα «θύματα» του περιβαλλοντικού εγκλήματος. Το WWF επεδίωκε τη επιβολή μορατόριουμ για την εμπορική φαλαινοθηρία από κοινού με τη Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (IWC) ήδη από το 1965 και οι περισσότερες προσπάθειές του για την προστασία των κητωδών (φάλαινες, δελφίνια και φώκαινες) συνεχίζουν στα πλαίσια της IWC. Στις μεταγενέστερες επιτυχίες του περιλαμβάνεται και η ανακήρυξη περιοχής στον Νότιο Ωκεανό ως καταφύγιο φαλαινών το 1994 από την IWC, που μαζί με το μορατόριουμ συνέβαλε στην ανάκαμψη ορισμένων πληθυσμών φαλαινών. Μεγάλη επίσης επιτυχία ήταν το ψήφισμα του 2003 που ενίσχυσε τη δυνατότητα της IWC να αναλαμβάνει εκτενέστερη δράση ενάντια σε όλες τις απειλές προς τους πληθυσμούς των κητωδών, κυρίως την τυχαία αλίευσή τους με δίχτυα και την κλιματική αλλαγή.
Και πάλι, περίπου 2.000 φάλαινες συνεχίζουν να σκοτώνονται κάθε χρόνο, παρά το μορατόριουμ. Το WWF επιμένει στην αναζήτηση μιας λύσης στο θέμα αυτό που θα ωφελήσει τις φάλαινες και ταυτόχρονα θα προαγάγει την ανάκαμψη των πληθυσμών τους.
1986
Ενσωμάτωση της προστασίας της φύσης στην ανάπτυξη
Το Εθνικό Πάρκο Κόρουπ στο Καμερούν, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του WWF, ήταν ένα από τα πρώτα που συμπεριέλαβαν ντόπιους πολίτες στη διαδικασία σχεδιασμού και που ανέπτυξαν σχέδιο διαχείρισης με σαφείς προβλέψεις για βιώσιμες πρακτικές χρήσης της γης και αγροτικής ανάπτυξης εντός των τοπικών κοινοτήτων. Στα πλαίσια της ανάπτυξης αυτής, πραγματοποιήθηκαν εκπαιδευτικά σεμινάρια για επικερδείς δραστηριότητες για γυναίκες και εκπαίδευση ντόπιων στην περιπολία κατά της λαθροθηρίας. Από τότε, το WWF έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη συμμετοχικών διαδικασιών διαχείρισης και στην ενσωμάτωση της έννοιας της ανάπτυξη στις διαχειριστικές πρακτικές σε πολλές ακόμα προστατευόμενες περιοχές ανά τον κόσμο. Το έργο αυτό, πέρα από την παροχή εκπαίδευσης ως προς τη διαχείριση πάρκων και τους εναλλακτικούς τρόπους ζωής για τις τοπικές κοινότητες, θίγει επίσης θέματα διακυβέρνησης, ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, υγείας και εκπαίδευσης.
1989
Νέος μηχανισμός χρηματοδότησης της προστασίας της φύσης
Το WWF πρωτοστάτησε στην καθιέρωση της έννοιας «χρέος για τη φύση», σύμφωνα με την οποία ένα τμήμα του χρέους μιας χώρας εξαγοράζεται με αντάλλαγμα η χώρα να δαπανήσει ένα αντίστοιχο ποσό του εθνικού της νομίσματος για την προστασία της φύσης. Το WWF βοήθησε στις διαπραγματεύσεις για αρκετές τέτοιες ανταλλαγές για τη Μαδαγασκάρη, από το 1989 μέχρι - την πιο πρόσφατη - το 2008, που συνολικά οδήγησαν στη διάθεση άνω των 50 εκ. δολαρίων ΗΠΑ για την προστασία της πλούσιας βιοποικιλότητας της Μαδαγασκάρης. Οι πόροι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για τη σύσταση νέων προστατευόμενων περιοχών, για την ενίσχυση της διαχειριστικής ικανότητας σε πάρκα, για την προώθηση της βιώσιμης χρήσης των φυσικών πόρων της χώρας και για την εμπλοκή των τοπικών κοινοτήτων στη διαχείριση δασών και παραθαλάσσιων περιοχών. Παράλληλα, το WWF βοήθησε στην επίτευξη ανταλλαγών «χρέους για τη φύση» στη Βολιβία, την Κόστα Ρίκα, το Εκουαδόρ, τη Γκαμπόν, τις Φιλιππίνες και τη Ζάμπια. Το WWF πρωταγωνίστησε επίσης στην ανάπτυξη νέων μηχανισμών χρηματοδότησης με στόχο τη μακροπρόθεσμη εξασφάλιση πόρων για την προστασία και τη διαχείριση του περιβάλλοντος. Σε αυτούς περιλαμβάνεται ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης άνθρακα, περιβαλλοντικά ταμεία και αμοιβές για υπηρεσίες οικοσυστήματος.
1989
Εθνικό σχέδιο διάσωσης του Γιγάντιου Πάντα
Ως πρώτη περιβαλλοντική οργάνωση που κλήθηκε να δραστηριοποιηθεί στην Κίνα, το WWF συμμετέχει σε ενέργειες διάσωσης του γιγάντιου πάντα από το 1979. Την εποχή εκείνη, το μέλλον του είδους διαγραφόταν δυσοίωνο: επιζούσαν μόλις 1.000 ζώα, σε απομονωμένους πληθυσμούς, διάσπαρτους σε μια κατακερματισμένη έκταση που, επιπλέον, είχε συρρικνωθεί δραστικά. Το σχέδιο περιβαλλοντικής διαχείρισης που ανέπτυξαν από κοινού το WWF και το κινεζικό Υπουργείο Δασών αποτέλεσε τη βάση για όλες τις δραστηριότητες εξασφάλισης ενός συνεκτικού συνόλου ενδιαιτημάτων για το Πάντα. Ο στόχος αυτός ήδη υλοποιείται, καθώς υπάρχουν 62 φυσικά καταφύγια, τα οποία καλύπτουν το 60% των σημερινών και δυνητικών βιοτόπων και ενώνονται μεταξύ τους με οικολογικούς διαδρόμους που ξαναφέρνουν κοντά δεκάδες πληθυσμιακές ομάδες πάντα. Η κινεζική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα εξασφαλίσει την προστασία συνολικά 3 εκ. εκταρίων δασών όπου ζουν πάντα (μια έκταση ίση με το Βέλγιο) μέχρι το 2015. Επίσης, το WWF έχει ήδη υποστηρίξει πολυάριθμα προγράμματα ανάπτυξης τοπικών κοινοτήτων, προκειμένου να προωθήσει τη βιώσιμη χρήση και διαχείριση των δασών ανάμεσα στους ανθρώπους που ζουν μέσα σε ενδιαιτήματα των πάντα. Ως αποτέλεσμα αυτών και άλλων προσπαθειών, ο πληθυσμός του Γιγάντιου Πάντα εκτιμάται ότι αυξήθηκε στα 1.600 ζώα. Παράλληλα, το WWF έχει επίσης συμμετάσχει στη δημιουργία συνεκτικών δικτύων προστατευόμενων περιοχών σε πολλές άλλες χώρες.
1992
Σύμβαση για την αντιμετώπιση της απώλειας της βιοποικιλότητας
Το WWF έπαιξε βασικό ρόλο στη θέσπιση της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα (CBD), μιας διεθνούς σύμβασης για την προστασία και τη χρήση της βιοποικιλότητας, και από τότε συνεχίζει να προωθεί την υιοθέτηση αυστηρών στόχων και σχεδίων εργασίας σύμφωνα με τη CBD. Το 2002, το WWF συνέβαλε στη διασφάλιση δέσμευσης από τη CBD για σημαντική μείωση της απώλειας της βιοποικιλότητας έως το 2010, ενώ το 2004 συμμετείχε σε ένα κονσόρτιουμ ΜΚΟ που άσκησε επιτυχώς πίεση για ένα πρόγραμμα εργασίας για προστατευόμενες περιοχές, το οποίο, για πρώτη φορά, συμπεριλάμβανε σαφείς στόχους και προθεσμίες. Στην πρόσφατη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών της CBD το 2010, το WWF συνέβαλε επίσης στην υιοθέτηση ενός ισχυρού νέου δεκαετούς σχεδίου για τη βιοποικιλότητα, που περιλαμβάνει δέσμευση για την προστασία του 10% των ωκεανών και 17% των χερσαίων βιοτόπων μέχρι το 2020, ενώ ταυτόχρονα θέτει έμφαση στην αντιμετώπιση των παραγόντων που οφείλονται για την απώλεια της βιοποικιλότητας. Επίσης, ζητάει από τα κράτη να εκτιμήσουν και να συμπεριλάβουν τη βιοποικιλότητα στα εθνικά τους προγράμματα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για νέες, πιο 'πράσινες' οικονομίες. Συνεργαζόμενο με πολλούς φορείς, το WWF βοήθησε επίσης τις εθνικές κυβερνήσεις να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους προς την CBD.
1993
Διαχείριση φυσικών πόρων σε επίπεδο κοινοτήτων
Το πρόγραμμα συνεργασίας του WWF με τον φορέα ανάπτυξης USAID δημιουργήθηκε παρέχει τη δυνατότητα σε αγροτικές κοινότητες της Ναμίμπια να διαχειρίζονται ενεργά τους φυσικούς τους πόρους. Οργανωμένες σε ενώσεις ή σωματεία προστασίας της φύσης, οι κοινότητες έχουν έννομα δικαιώματα επί της άγριας ζωής στη γη τους, με αποτέλεσμα να μπορούν να επωφεληθούν άμεσα από τους φυσικούς τους πόρους, μέσω του τουρισμού, του οργανωμένου κυνηγιού και άλλων δραστηριοτήτων. Έτσι, η άγρια ζωή πλέον θεωρείται πόρος για την κοινότητα, που απαιτεί προστασία και διαχείριση, και όχι απειλή ή ανταγωνιστικό στοιχείο, με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί σημαντικά η λαθροθηρία και να έχουν αυξηθεί πολλοί πληθυσμοί ζώων. Επιπλέον, οι ενώσεις για την προστασία της φύσης δημιουργούν πολύτιμες νέες θέσεις εργασίας στις απομακρυσμένες αυτές περιοχές: για παράδειγμα, το 2011 όλες μαζί απέφεραν περίπου 1,5 εκ δολάρια ΗΠΑ σε μορφή μισθών, κοινοτικού εισοδήματος και κέρδους των επιχειρήσεων των μελών της κοινότητας. Με τον ίδιο τρόπο, το WWF έχει υποστηρίξει την κοινοτική διαχείριση πόρων και σε πολλές ακόμα χώρες.
1993
Πιστοποίηση περιβαλλοντικά βιώσιμων αγαθών
Το WWF πρωτοστάτησε στη σύσταση του Συμβουλίου Διαχείρισης
Δασών (FSC). Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό σύστημα πιστοποίησης για προϊόντα
δασών που συλλέγονται σύμφωνα με αυστηρά περιβαλλοντικά, κοινωνικά και
οικονομικά κριτήρια. Η διαδικασία πιστοποίησης ξεκινάει από το δάσος και
συνεχίζεται σε όλα τα στάδια της αλυσίδας παραγωγής, προωθώντας την αειφόρο
δασική διαχείριση και εξασφαλίζοντας για τους τελικούς καταναλωτές τη σιγουριά
ότι αγοράζουν προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον. Με την υποστήριξη του WWF,
πάνω από 130 εκ. εκτάρια δασικής έκτασης και 8,5% των δασικών προϊόντων που
διακινούνται στο διεθνές εμπόριο φέρουν σήμερα πιστοποίηση FSC.
Επίσης, το πρόγραμμα πιστοποίησης αλιευμάτων ανοιχτής θάλασσας από το Συμβούλιο
Προστασίας και Διαχείρισης Αλιείας (MSC) δημιουργήθηκε από το WWF και τη
Unilever το 1996 και αποτελεί άλλη μία επιτυχία: σήμερα, περισσότεροι από 100
ψαράδες και αλιευτικές επιχειρήσεις φέρουν πιστοποίηση MSC, ενώ 7.000
πιστοποιημένα προϊόντα είναι διαθέσιμα ανά τον κόσμο.
1997
Πρώτες παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα
Το WWF βοήθησε στον σχεδιασμό και πρωταγωνίστησε στην επίτευξη της επικύρωσης και της θέσης σε ισχύ του Πρωτοκόλου του Κιότο, της πρώτης παγκόσμιας συμφωνίας για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα στις βιομηχανικές χώρες. Επίσης, η οργάνωση εξασφάλισε σημαντικές δεσμεύσεις από παράγοντες του ιδιωτικού τομέα για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα. Ένας από τους πρώτους ήταν η τσιμεντοβιομηχανία Lafarge, που το 2001 δεσμεύτηκε ότι θα μειώσει την απόλυτη ακαθάριστη εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα της στις βιομηχανικές χώρες σε 10% κάτω από τα επίπεδα που ίσχυαν το 1990 μέχρι το 2010, αλλά και να μειώσει την καθαρή παγκόσμια εκπομπή ανά τόνο τσιμέντου σε 20% κάτω από τα επίπεδα του 1990. Παράλληλα με την προώθηση της ενεργειακής αποδοτικότητας και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, το WWF ασχολείται σήμερα με τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού διαδόχου του Πρωτοκόλου, αφού η πρώτη του περίοδος λήγει το 2012. Η οργάνωση επίσης δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις προσπάθειες στην κατάργηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από την αποδάσωση, που σήμερα είναι υπεύθυνη για το 15% όλων των εκπομπών.
1998
Πρώτη έκθεση «Ζωντανός Πλανήτης»
Η έκθεση Ζωντανός Πλανήτης είναι μια διετής δημοσίευση, που συντάσσεται σε συνεργασία με τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου και το Παγκόσμιο Δίκτυο Αποτυπώματος και σήμερα αποτελεί μία από τις κορυφαίες επιστημονικές αναλύσεις για την πίεση που ασκεί ο άνθρωπος στη φύση, στη βιοποικιλότητα, στους φυσικούς πόρους και στην υγεία, το επονομαζόμενο και Οικολογικό Αποτύπωμα.
Η πρώτη έκθεση αποκάλυψε ότι η παγκόσμια βιοποικιλότητα μειώθηκε κατά 30% από το 1970, υπογραμμίζοντας για πρώτη φορά ότι ενώ το περιβαλλοντικό κίνημα κερδίζει πολλές μάχες, παρ' όλα αυτά χάνει τον πόλεμο. Η έκθεση έδειξε επίσης ότι η χρήση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων από τον άνθρωπο ξεπερνούσε την ικανότητα της Γης να τους ανανεώσει κατά 30%, ένα ποσοστό που ανέβηκε στο 50% μέχρι το 2010. Οι εκθέσεις έπαιξαν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο, καθώς βοήθησαν το ευρύ κοινό να κατανοήσει τις συνεχιζόμενες απειλές προς τη βιοποικιλότητα, τον αντίκτυπο της ανθρώπινης δραστηριότητας στη φύση και τα οικολογικά όρια του πλανήτη και τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα υπάρξουν για την υγεία και την ευημερία όλων των ανθρώπων, εάν συνεχίσουμε με το σκεπτικό "business as usual".
1999
Κρίσιμη δήλωση για τα δάση του Κονγκό
Το WWF, θορυβημένο από την μεγάλης κλίμακας παράνομη υλοτομία, την αναποτελεσματική δασική διαχείριση και την ευρύτατα διαδεδομένη λαθροθηρία ειδών της άγριας ζωής, συγκάλεσε τη Σύνοδο Κορυφής για τα Δάση στη Γιαουντέ, την πρώτη συνάντηση αρχηγών κρατών της λεκάνης του Κονγκό για την προστασία και βιώσιμη διαχείριση του δεύτερου μεγαλύτερου τροπικού δάσους στον κόσμο. Η Δήλωση της Γιαουντέ που υπεγράφη ως αποτέλεσμα και μια δεύτερη σύνοδος κορυφής το 2001 οδήγησαν στη θέσπιση της πρώτης περιφερειακής σύμβασης στην Αφρική για τη βιώσιμη δα»ική διαχείριση, καθώς και στη σύσταση ενός διϋπουργικού συντονιστικού μηχανισμού για το σκοπό αυτό. Μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί νέες προστατευόμενες περιοχές έκτασης άνω των 4 εκ. εκταρίων, δύο τριεθνή καταφύγια συνολικής έκτασης περίπου 20 εκ. εκταρίων (πάνω από 10% του τροπικού δάσους του Κονγκό) και 4,5 εκτάρια δασών με πιστοποίηση FSC. Για το 2011 έχει προγραμματιστεί μια τρίτη σύνοδος κορυφής με στόχο νέες σαφείς δεσμεύσεις, όπως προγράμματα δράσης για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από την αποδάσωση και της αναχαίτιση της υποβάθμισης των δασών (REDD), διεύρυνση του δικτύου προστατευόμενων περιοχών και των δασών με πιστοποίηση FSC, καλύτερη προστασία των μεγάλων πιθηκοειδών και χάραξη πολιτικών για βιώσιμη ανάπτυξη υποδομών όπως δρόμοι και φράγματα.
2002
Μεγάλης κλίμακας πρωτοβουλία για τη διάσωση του Αμαζονίου
Με το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου να απειλείται με μαζική αποδάσωση, το WWF συνεργάστηκε με την κυβέρνηση της Βραζιλίας και άλλους εταίρους για την εφαρμογή μιας δεκαετούς πρωτοβουλίας για την προστασία του 12% - ή αλλιώς 60 εκ. εκταρίων - του Αμαζονίου της Βραζιλίας. Η μεγαλύτερη μέχρις στιγμής επιτόπια προσπάθεια προστασίας της φύσης στον κόσμο ονομάστηκε ARPA (Προστατευόμενη Περιοχή Αμαζονίου) και ήδη έχει οριοθετήσει πάνω από 30 εκ. εκτάρια προστατευόμενων περιοχών, έχει βελτιώσει τη διαχείριση σε 62 προϋπάρχουσες προστατευόμενες περιοχές και έχει δημιουργήσει ένα περιβαλλοντικό ταμείο 29 εκ. δολαρίων ΗΠΑ. Αυτή και παρόμοιες δράσεις σε άλλες χώρες που βρέχονται από τον Αμαζόνιο, σε συνδυασμό με πολλά έργα που πραγματοποιήθηκαν πριν το 2002, είχαν ως αποτέλεσμα πάνω από 80% του αρχικού δάσους του Αμαζονίου να παραμένει άθικτο. Ωστόσο, οι συνεχείς και αυξανόμενες απειλές (κυρίως η εκτροφή βοοειδών και αγροτική επέκταση με μη βιώσιμο τρόπο) ώθησαν το WWF να ξεκινήσει την Πρωτοβουλία για έναν Ζωντανό Αμαζόνιο το 2007. Η δεκαετής αυτή πρωτοβουλία διεξάγεται σε συνεργασία με ένα ευρύ φάσμα εμπλεκόμενων εταίρων και έχει στόχο την προστασία ολόκληρης της λεκάνης του Αμαζονίου. Αυτό το πετυχαίνουμε μέσα από ένα συνδυασμό καλής διακυβέρνησης, διαφάνειας στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των γαιών, οικολογικά βιώσιμης παραγωγής αγαθών, ανάπτυξης υποδομών φιλικών προς τα δάση και προστασίας της βιοποικιλότητας.
2003
Ανάδειξη της οικονομικής αξίας της φύσης
Σύμφωνα με έκθεση του WWF, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποφέρουν περίπου 30 δισ. δολάρια ΗΠΑ σε καθαρό κέρδος ανά έτος, παρέχοντας στις εθνικές οικονομίες αγαθά και υπηρεσίες όπως είναι ο τουρισμός, η αλιεία και η προστασία των παράκτιων ζωνών. Μεταγενέστερες εκθέσεις εξέτασαν την αξία άλλων οικοσυστημάτων για διάφορες κοινωνίες: αποδείχθηκε ότι οι δασικές περιοχές αποτελούν οικονομικό και αποδοτικό μέσο παροχής πόσιμου νερού υψηλής ποιότητας σε πολλές από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου. Η ετήσια οικονομική αξία των υγροτόπων ανά τον κόσμο εκτιμήθηκε στα 3,4 δις δολάρια ΗΠΑ, καθώς παρέχουν τροφή, γλυκό νερό, κατασκευαστικά υλικά, υπηρεσίες επεξεργασίας νερού και υπηρεσίες ελέγχου διάβρωσης. Τέτοιου είδους έρευνες βοήθησαν σημαντικά ώστε να πειστούν κυβερνήσεις και τοπικές κοινότητες για την αληθινή αξία οικοσυστημάτων και ειδών. Επίσης, ενθάρρυναν την ανάπτυξη σχεδίων για την ανταπόδοση της πραγματικής αξίας των υπηρεσιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα, σύμφωνα με τα οποία ντόπιοι πληθυσμοί αμείβονται για την προστασία και τη διαχείριση φυσικών οικότοπων.
2008
Πρώτη εμφάνιση στην αγορά πιστοποιημένου βιώσιμου φοινικέλαιου
Το 2004, αντλώντας από την επιτυχία των FSC και MSC, το WWF, άλλες ΜΚΟ και η βιομηχανία φοινικελαίου δημιούργησαν τη Στρογγυλή Τράπεζα για το Βιώσιμο Φοινικέλαιο (RSPO), προκειμένου να αναπτύξουν πρότυπα και σύστημα πιστοποίησης για το φοινικέλαιο βιώσιμης παραγωγής, ένα βασικό αγροτικό προϊόν, η υπέρμετρη παραγωγή του οποίου κατά τις τελευταίες δεκαετίες έγινε σε βάρος μεγάλων τμημάτων τροπικών δασών. Το 2010, μόλις δύο χρόνια από τότε που μπήκε σε λειτουργία το RSPO, περίπου 6,4% της παγκόσμιας παραγωγής φοινικελαίου έφερε σχετική πιστοποίηση, επιτυγχάνοντας έτσι μια διείσδυση στην αγορά που οι οργανισμοί FSC και MSC χρειάστηκαν πάνω από 10 χρόνια για να πετύχουν.
Η δράση του WWF για το φοινικέλαιο εμπίπτει στις προσπάθειες που καταβάλλει η οργάνωση για να στρέψει τις αγορές 15 βασικών αγαθών παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων τη σόγια, το βαμβάκι, το βοδινό κρέας και τη γαρίδα καλλιέργειας, προς τη βιωσιμότητα. Πέραν το ότι βοηθάει στην ανάπτυξη πρακτικών και προτύπων βιώσιμης παραγωγής, το WWF επίσης προσπαθεί να εξασφαλίσει ότι οι βασικές εταιρείες που αγοράζουν τα αγαθά αυτά εφαρμόζουν πολιτικές βιώσιμου εφοδιασμού.
2009
Επιτέλους, ένα μέλλον για το πλουσιότερο θαλάσσιο οικοσύστημα στον κόσμο
Τον Μάιο του 2009, οι ηγέτες 6 κρατών (Ινδονησία, Μαλαισία, Πάπουα-Νέα Γουνέα, Φιλιππίνες, Νήσοι Σολομώντα και Ανατολικό Τιμόρ) υιοθέτησαν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προστασίας και βιώσιμης διαχείρισης των παράκτιων και θαλάσσιων πόρων της περιοχής Κοραλλιογενές Τρίγωνο. Πρόκειται για έναν μοναδικό βιολογικό θησαυρό που καταλαμβάνει μια μεγάλη περιοχή και φιλοξενεί 76% των ειδών κοραλλιών της Γης και τους μεγαλύτερους πληθυσμούς τόνου στον κόσμο. Το πρόγραμμα αυτό επιδιώκει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία ενός διαπεριφερειακού δικτύου θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, την επίτευξη της εφαρμογής της προσέγγισης οικοσυστήματος στη διαχείριση της αλιείας, τη βελτίωση των εισοδημάτων, του τρόπου ζωής και της ασφάλειας τροφίμων στις παράκτιες κοινότητες, την εξασφάλιση της βιώσιμης εκμετάλλευσης των κοινών αποθεμάτων τόνου και την εφαρμογή στρατηγικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Τώρα, το WWF βοηθάει στην εφαρμογή του προγράμματος και προσπαθεί να διοργανώσει μοχλούς πίεσης για αλλαγή στις πρακτικές αλίευσης, εμπορίας και αγοράς των αλιευμάτων μέσα από νέες συνεργασίες και συμμαχίες.
2010
Το μεγαλύτερο γεγονός περιβαλλοντικού ακτιβισμού στον κόσμο
Στα πλαίσια του αγώνα του, το WWF με τη δυνατή φωνή των υποστηρικτών του καταδεικνύει την ευρεία υποστήριξη του κόσμου στους στόχους του και επιτυγχάνει να ασκήσει πίεση σε βασικούς παράγοντες λήψης αποφάσεων. Η Ώρα της Γης, κατά την οποία άνθρωποι, κτίρια, ιστορικά μνημεία, έως και ολόκληρες πόλεις σβήνουν τα φώτα τους για μία ώρα, σε μια ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα για την κλιματική αλλαγή, έχει αναδειχθεί στη μεγαλύτερη πλατφόρμα αυτού του είδους. Η πρώτη Ώρα της Γης το 2007 συμπεριέλαβε 2,2 εκ. σπίτια και επιχειρήσεις στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Μόλις τρία χρόνια αργότερα, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο συμμετείχαν στην Ώρα της Γης του 2010. Το WWF χρησιμοποιεί αυτήν την πρωτοφανή εκδήλωση υποστήριξης στα πλαίσια των προσπαθειών του να πείσει πολιτικούς, κυβερνήσεις και παγκόσμιους ηγέτες να εξασφαλίσουν έναν αποτελεσματικό διάδοχο του Πρωτοκόλου του Κιότο και να αρχίσουν να κάνουν τις απαραίτητες περικοπές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
