Βύρωνας

Γιατί έστειλες αίτηση; Ήταν όπως το περίμενες;
Είχα ξαναδεί τα παιδιά στο δρόμο και ήθελα να το δοκιμάσω κι εγώ. Μου άρεσε η προσπάθεια τους να προωθήσουν κάτι ωραίο. Κίνητρό μου ήταν επίσης το βολικό ωράριο εργασίας. Όταν το δοκίμασα μου φάνηκε ευκολότερο από ό,τι περίμενα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και δυσκολίες.

Έχεις συμπληρώσει 4 χρόνια στο πρόγραμμα. Πώς έμεινες τόσο καιρό;
Προφανώς είναι σημαντική η καλή σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά και το ότι αισθάνομαι πως όλο αυτό τον καιρό ενισχύω - στο βαθμό που μου αναλογεί - την περιβαλλοντική συνείδηση.

Διαμάντω

Η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα;
Αυτό που με κούραζε σωματικά και ψυχολογικά ήταν οι συνεχείς αλλαγές τόπου εργασίας σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες, στις οποίες έπρεπε να προσαρμοστώ καθημερινά. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι στη διάρκεια μίας ημέρας έρχεσαι σε επικοινωνία με τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, που σου προκαλούν εναλλαγές συναισθημάτων, απογοήτευση-χαρά-ικανοποίηση-θυμό!

Η σχέση σου με τον κόσμο στο δρόμο;
Οι καλές στιγμές δεν έχουν να κάνουν τόσο με το τελικό αποτέλεσμα αλλά με τον τρόπο που επικοινωνείς με τον κόσμο. Είναι ωραίο να συναντάς χιούμορ και συμπάθεια. Απ’ τις σημαντικότερες δυσκολίες είναι η απόρριψη. Στην αρχή μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι ώστε να μη σε επηρεάζει και στο τέλος καταφέρνεις να διασκεδάζεις εστιάζοντας στις καλές στιγμές. Έτσι απομονώνεις την μιζέρια από τη ζωή σου και στη τελική μπορεί και να κερδίσεις κάποιες παραπάνω μέρες ζωής!

Κατερίνα

Η δουλειά στο δρόμο στην Αθήνα;
Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι: οι ανέκφραστοι περαστικοί, που σε έχουν πετύχει πολλές φορές στο δρόμο και δε θέλουν σε καμιά περίπτωση να γραφτούν, ενώ εσύ κάθε τόσο πετάγεσαι και τους λες, «Καλημέρα!». Οι αγανακτισμένοι περαστικοί, που έχουν παράπονα όπως, «Γιατί το WWF δε κλείνει την τρύπα του όζοντος με τα χέρια του;» Εκεί προσπαθώ να ακούσω τον άλλο και να δω αν υπάρχει λίγο εύφορο έδαφος για συζήτηση ...αλλιώς γρήγορα στον επόμενο! Και τέλος, ο καιρός. Όσο γι’αυτό, ...que sera sera!

Τι σου άρεσε περισσότερο;
Η επαφή μου με τον κόσμο! Έπιανα τον εαυτό μου αρκετές φορές να σκέφτομαι τις συζητήσεις μου με τους περαστικούς, τους προβληματισμούς τους και τον τρόπο σκέψης τους. Βέβαια, χρειαζόμουν χρόνο να χωνέψω τις …χυλόπιτες, καθώς η πλειοψηφία σε αγνοεί. Η πρόκληση είναι να ξαναβρείς τον ενθουσιασμό σου για τον επόμενο περαστικό!

Χρυσούλα

Ο δρόμος;
Δρόμος σημαίνει ορθοστασία, φασαρία, κρύο, ζέστη ή βροχή! Όσο για τον κόσμο, ο κανόνας είναι η …χυλόπιτα! Ο πολύς κόσμος αδιαφορεί: Μπορεί να νιώθει ότι δεν τον αφορούν τα περιβαλλοντικά ζητήματα, ή μπορεί να είναι καχύποπτος γενικά για τις ΜΚΟ. Στήριγμά μου είναι ότι δουλεύουμε ομαδικά και μοιραζόμαστε το "βάρος" των δυσκολιών με τα παιδιά. Α! Και βέβαια να μην ξεχάσω ότι σου τυχαίνουν ένα σωρό τρελά περιστατικά που δίνουν υλικό για άφθονα γέλια με την ομάδα!

Τι θα έλεγες σε κάποιον στην πρώτη του μέρα;
Είναι έντονο πρόγραμμα και χρειάζεται πολλή ενέργεια, καλή διάθεση και επιμονή, γιατί οι δυσκολίες του δρόμου είναι αρκετές και η δουλειά απαιτεί άμεσα αποτελέσματα. Εξίσου σημαντικό είναι να είσαι ανοιχτός να γίνεις πράγματι μέλος της ομάδας, για να μπορέσεις τόσο να ζητήσεις βοήθεια, όσο και να βοηθήσεις τους υπόλοιπους.