Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2014

Η πολιτική αντιπαράθεση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΔΕΗ επισκίασε τη διαφαινόμενη διακομματική συναίνεση για εγκλωβισμό του ενεργειακού μίγματος της χώρας στον εξαιρετικά ρυπογόνο λιγνίτη, για τις επόμενες δεκαετίες.

Κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου επί του νομοσχεδίου για τη μικρή ΔΕΗ στις 7 Ιουλίου, ο αρμόδιος για τα θέματα ενέργειας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Θανάσης Πετράκος, ζήτησε διασφαλίσεις ώστε ο ιδιοκτήτης της «Μικρής ΔΕΗ» να δεσμευθεί για την κατασκευή της νέας λιγνιτικής μονάδας Μελίτη ΙΙ, για την οποία αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο η άδεια ηλεκτροπαραγωγής [1]. Απαντώντας, ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός, σημείωσε ότι δεν μπορεί να υποχρεωθεί ο ιδιώτης να επενδύσει οπουδήποτε.

Εντούτοις όμως, η κυβέρνηση ικανοποίησε και με το παραπάνω την αγωνία του βουλευτή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: με την τροπολογία 1561/196 που ψηφίστηκε από το Α’ Θερινό Τμήμα της Βουλής, σε ό, τι αφορά στους πιθανούς αγοραστές της μικρής ΔΕΗ: «θα προκρίνονται εκείνες οι προσφορές, στις οποίες περιλαμβάνεται εμπεριστατωμένο, τεκμηριωμένο και δεσμευτικό επενδυτικό σχέδιο προς αξιοποίηση της άδειας ηλεκτροπαραγωγής για τον σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 540 MW». [3]

Στην ίδια τροπολογία, διασφαλίζεται το λιγνιτικό μέλλον και για τη «μεγάλη» ΔΕΗ, μην αφήνοντας κανένα απολύτως περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με το πού θα διοχετευθούν τα χρήματα που θα εισπράξει από την πώληση της μικρής ΔΕΗ: «Το ως άνω τίμημα θα διατεθεί για επενδυτικές ανάγκες της ΔΕΗ Α.Ε. και κατά προτεραιότητα αυτές που σχετίζονται με την αντικατάσταση και την περιβαλλοντική αναβάθμιση των υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων παλαιάς τεχνολογίας της ΔΕΗ στο ΛΚΔΜ».

Επομένως, με αυτή την τροπολογία της τελευταίας στιγμής επιδιώκεται η δέσμευση όχι μόνο της «μικρής» αλλά και της «μεγάλης» ΔΕΗ στο λιγνιτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής.

Γίνεται πλέον σαφές ότι η μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή, οι δεσμεύσεις της ίδιας της ΔΕΗ για μηδενικές εκπομπές άνθρακα ως το 2050 και τα χρονοδιαγράμματα απόσυρσης των υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων προσπερνιόνται σαν επουσιώδεις λεπτομέρειες. Όμως, φαίνεται ότι και η οικονομική βιωσιμότητα των δύο εταιριών σε βάθος χρόνου δεν αποτελεί ιδιαίτερη προτεραιότητα για κανέναν. Όσο η διείσδυση των ΑΠΕ θα μεγαλώνει, οι ώρες λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων και άρα τα έσοδα τους θα μειώνονται συνεχώς, ενώ οι αυξανόμενες τιμές των δικαιωμάτων εκπομπών θα κάνουν τη λιγνιτική κιλοβατώρα όλο και πιο ακριβή. Παρόλα αυτά, ουδέποτε έχει αποδειχθεί η οικονομική βιωσιμότητα των 2 νέων λιγνιτικών μονάδων, Πτολεμαΐδα V και Μελίτη ΙΙ [4].

«Τη στιγμή που το ΥΠΕΚΑ δεν έχει ακόμα ανοίξει τα χαρτιά του σε ό, τι αφορά στο ενεργειακό μέλλον της χώρας, επιχειρεί στη μέση του καλοκαιριού, με τις ευλογίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να προκαταβάλλει οποιαδήποτε συζήτηση για τον πολυαναμενόμενο νέο ενεργειακό σχεδιασμό, δεσμεύοντας τη χώρα στον λιγνίτη για τις επόμενες δεκαετίες», δήλωσε ο Νίκος Μάντζαρης, συνεργάτης σε θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής του WWF Ελλάς.

Περισσότερες πληροφορίες:
Ιάσονας Κάντας, υπεύθυνος γραφείου τύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 1859632, Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σημειώσεις προς συντάκτες:
[1] Συνεδρίαση Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, 7 Ιουλίου 2014, 215’

[3] Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 1 του ίδιου νόμου η ισχύς της μονάδας Μελίτη ΙΙ είναι 450 και όχι 540 MW, όπως αναφέρεται στην τροπολογία.

[4] Η άδεια ηλεκτροπαραγωγής της Μελίτης ΙΙ θα περάσει στα χέρια της νέας «μικρής» ΔΕΗ σύμφωνα με το άρθρο 1.