Δευτέρα, 09 Νοεμβρίου 2015
Την Πέμπτη που πέρασε, ο «πράσινος» αναπληρωτής υπουργός για το Περιβάλλον επιχείρησε να εμποδίσει τις υπηρεσίες του κράτους να επιβάλουν τον νόμο: σε πολυνομοσχέδιο που θα ψηφιζόταν το ίδιο βράδυ, κατέθεσε ξαφνικά το μεσημέρι τροπολογία για αναστολή των κατεδαφίσεων αυθαιρέτων που είχαν ήδη ξεκινήσει.
Επειτα από γενική κατακραυγή, ο Γιάννης Τσιρώνης απέσυρε την τροπολογία, υποσχόμενος πως σύντομα θα την επαναφέρει, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό και ευχόμενος «να μη χάσει κανένας άνθρωπος το σπίτι του».
Όπως είχαν από δεκαημέρου αποκαλύψει εφημερίδες, οι επιχειρήσεις κατεδάφισης των τελεσίδικα παράνομων κτισμάτων που είχαν ξεκινήσει έπειτα από πολλά εμπόδια ξεκινήσει συναντούσαν συνεχή πολιτικά προσκόμματα, μεταξύ άλλων και από τον συγκεκριμένο υπουργό.
Αφού λοιπόν δεν μπορεί ο υπουργός να δώσει εντολή στις υπηρεσίες για να μην εφαρμόσουν τον νόμο, τι κάνει; Αλλάζει τον νόμο που λέει πως ό,τι είναι αυθαίρετο σε δάσος ή αιγιαλό απομακρύνεται, βάζει και μια ρήτρα «μέχρι την κύρωση των οικείων δασικών χαρτών» και νομίζει πως τελειώνει.
Επειδή έχει παρατραβήξει το αστειάκι με τα αυθαίρετα και το σπίτι του φτωχού, ας ξεκαθαρίσουμε ότι σε μια πολιτεία που σέβεται τη Δημοκρατία της και τους πολίτες της εσκεμμένη ή αθέλητη άγνοια νόμου δεν επιβραβεύεται.
Στην περίπτωση της δόμησης σε δασική γη, όποιος χτίζει γνωρίζει καλά ότι το οικόπεδό του είναι πολύ πιθανά δασικού ή παράλιου χαρακτήρα, οπότε οφείλει να περιμένει και να σέβεται τον χαρακτηρισμό από τις αρμόδιες αρχές.
Επειδή όμως «ξέρω κάποιον στο υπουργείο», οι οικοδομές προχωρούν χωρίς καμία άδεια και στις σπάνιες περιπτώσεις που δημόσια αρχή όντως ελέγξει και επιβάλει πρόστιμο, «δεν ανησυχώ, στην Ελλάδα κανένας δεν γκρεμίζει».
Οι αποφάσεις που θέλει ο υπουργός να αναστείλει έχουν τελεσιδικήσει, δηλαδή είτε έχουν αμετάκλητα κριθεί δικαστικά είτε έχουν παρέλθει οι προθεσμίες για προσβολή τους, οπότε κανένας νόμος δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμποδίσει την εφαρμογή τους.
Παρόμοια ρύθμιση πέρασε και το 2003, για αναστολή της επιβολής προστίμων. Αποτέλεσμα; Δεν ξεκίνησαν καν οι δασικοί χάρτες, με πιέσεις από καταπατητές, ώστε να συνεχιστεί η αυθαίρετη δόμηση σε περιοχές που ακόμα δεν είχαν χτιστεί.
Το 2010 όμως, η τότε υπουργός Περιβάλλοντος είχε την πολιτική βούληση να καταργήσει το εμπόδιο στην επιβολή του νόμου. Αποτέλεσμα;
Προχώρησαν έπειτα από δεκαετίες οι πρώτοι δασικοί χάρτες, ξανάρχισαν να επιβάλλονται πρόστιμα, ενώ κατεδαφίστηκαν για πρώτη φορά αυθαίρετα.
Η διάταξη που κατέθεσε ο Γιάννης Τσιρώνης και συνυπέγραψε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι πολύ χειρότερη: προστατεύει όλα τα «αυθαιρέτως ανεγερθέντα κτίσματα» χωρίς διακρίσεις (σκεφθείτε π.χ. αν τα αυθαίρετα βρίσκονται σε ένα εθνικό πάρκο), χρησιμοποιώντας την ευφάνταστη δικαιολογία περί αναστολής μέχρι την κύρωση των δασικών χαρτών της χώρας.
Αγνοεί άραγε ο «πράσινος» υπουργός ότι υπάρχει σύστημα δασικής προστασίας μέχρι την οριστικοποίηση των δασικών χαρτών, με βάση το οποίο έχει κριθεί ότι τα αυθαίρετα αυτά βρίσκονται σε δασική γη; Ή μήπως δεν γνωρίζει ότι τα κατεδαφιστέα αυθαίρετα δεν διαθέτουν καν οικοδομική άδεια;
Οι δασικοί χάρτες, όταν και όποτε κυρωθούν, θα ενσωματώσουν απαραίτητα υφιστάμενες πράξεις χαρακτηρισμού (στη βάση των οποίων έχουν χαρακτηριστεί τα αυθαίρετα).
Οπως άλλωστε για πολλοστή φορά αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας, «για την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών σε δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις δεν απαιτείται να έχει προηγουμένως καταρτισθεί δασολόγιο, ούτε να έχει χαρακτηρισθεί η έκταση ως δασική, με τη διαδικασία του δασικού νόμου 998/1979 ούτε, να έχουν καταρτισθεί δασικοί χάρτες».
Το μόνο λοιπόν που διατρανώνει ο κατά τίτλο μόνο πράσινος υπουργός με αυτήν και άλλες τέτοιες ρυθμίσεις είναι ότι στην Ελλάδα όποιος σέβεται νόμους και περιβάλλον είναι η αγνοημένη εξαίρεση, για να μην πούμε κάτι βαρύτερο.
Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής πολιτικής WWF Ελλάς
Το άρθρο αυτό εμφανίστηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών