Παρασκευή, 07 Φεβρουαρίου 2014

“Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στ' ακρογιάλια

η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό.

Λάμπουνε ξάφνου πορφυρά της μνήμης τα κοράλλια...”

Γ. Σεφέρης – Ερωτικός Λόγος

Δευτέρα

Χαράζει αργά … νωχελικά, λες και ο ήλιος δε θέλει να ξυπνήσει και να βγει κάτω από τα παχιά σύννεφα που μοιάζουν με χειμωνιάτικο πάπλωμα. Η πλώρη περνά το ρολόι του λιμανιού, ο Πειραιάς κινείται σε ρυθμούς Δευτέρας και η ομάδα ΚΥΚΛΑΔΕΣ Life ακολουθεί τη ρότα για Σύρο.

Μια κούπα ζεστός καφές στα χέρια και περπατάω για τα έξω καταστρώματα, η αύρα της θάλασσας, η πρωινή υγρασία και οι νωπές ακόμα μνήμες του τελευταίου ταξιδιού στην Άνδρο με φέρνουν κοντά στη γέφυρα.

Αφήνουμε το Σαρωνικό και βγαίνουμε στο Αιγαίο, μια θάλασσα άρρηκτα συνδεδεμένη με έναν λαό ναυτικό. Ένα μοναχικό ιστιοπλοϊκό φαίνεται στον ορίζοντα, κάποιος φανατικός εραστής της θάλασσας ταξιδεύει μαγεμένος όπως και εμείς από την απίστευτη έλξη της.

Περνάμε το στενό Κύθνου – Κέας, τα μάτια βρίσκονται πάντα στη θάλασσα, θυμάμαι κάποιους φίλους ιστιοπλόους που μου περιέγραφαν κοπάδια δελφινιών εδώ. Στο βάθος ορθώνεται ο κώνος της Γυάρου. Ένα νησί σταθμός στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, ένας χώρος φυλάκισης και εξορίας, αλλά παράλληλα και ένας τόπος που μέλλει να γίνει η κιβωτός για τη βιοποικιλότητα των Κυκλάδων.

Με τις σκέψεις αυτές το πλοίο καβατζάρει τον βόρειο κάβο της Σύρου και παίρνει πορεία νότια για το λιμάνι της Ερμούπολης. Η πρωτεύουσα των Κυκλάδων, υποδέχεται την ομάδα ΚΥΚΛΑΔΕΣ Life του WWF, ζεστή και γεμάτη ήλιο.

 

 Ανατολή στο Αιγαίο

Τρίτη

Η ομάδα πεδίου ΚΥΚΛΑΔΕΣ Life είναι εδώ και μερικές ώρες στη Σύρο με σκοπό τη μόνιμη πλέον εγκατάσταση. Είναι περίεργο να φεύγεις από έναν τόπο, να αφήνεις τη ζωή σου και να προσπαθείς να «εισβάλεις» στην πρωτεύουσα τον Κυκλάδων για να απαγκιάσεις από τα κύματα.

Από τη Δευτέρα, τα μάτια και οι αισθήσεις εξερευνούν το νησί, αφουγκράζονται τον παλμό της Ερμούπολης, αναζητούν τους νέους ρυθμούς ζωής. Σκοπός αυτού του ταξιδιού είναι η δημιουργία ενός νέου γραφείου του WWF στην καρδιά των Κυκλάδων. Μιλάμε με Συριανούς, απολαμβάνουμε τα τεράστια σύννεφα που αγκαλιάζουν πλέον τους ορεινούς όγκους του νησιού. Και … η μέρα κλείνει με βροχή. Το μυαλό μαζεύει τις εικόνες και προσπαθεί να τις επεξεργαστεί, το σώμα ζητά τη ζεστασιά του κρεβατιού. Σήμερα η θερμοκρασία έπεσε απότομα.

 

Νεώριο Σύρου

 

Είναι υπόθεση ωρών πλέον τα σύννεφα να γίνουν βροχή

 

Καλντερίμια Ερμούπολης

Στα καλντερίμια συζητούν
ως το πρωί γειτόνοι
μα σκοτεινιάζει ο καιρός
και στις καρδιές νυχτώνει

Μ.Ελευθερίου – «Άλλος για Χίο τράβηξε»

Τετάρτη

Ξυπνάμε το πρωί  με βαριά συννεφιά και ψιλόβροχο. Ο βοριάς συνεχίζει να μαστιγώνει τις ακτογραμμές της Σύρου. Καιρός για καφέ και δουλειά στο γραφείο. Για κάποιους ίσως … αλλά όχι για την ομάδα πεδίου που φορώντας τα αδιάβροχα ξεχύνεται στην Ερμούπολη και απολαμβάνει την εξαίσια αρχιτεκτονική, τα πανέμορφα κτίρια, Βαπόρια, θέατρο Απόλλων, μικρά στενά σοκάκια. Φυσικά ανάμεσα σε όλα αυτά συνεχίζεται η αναζήτηση σπιτιού από τα μέλη της ομάδας, που έχουν την ευκαιρία να δουν την Ερμούπολη ντυμένη στα χειμωνιάτικά της.

Προς το μεσημέρι αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Κίνι, ένα λιμανάκι στα δυτικά του νησιού. Είχαμε την απορία να δούμε πως είναι αυτός ο κόλπος όταν έχει δυνατό βοριά. Στο ταξίδι αυτό εκτός από την αναζήτηση γραφείου και κατοικίας, αναζητούμε παράλληλα προστατευμένα λιμάνια που να μπορούν να φιλοξενήσουν το σκάφος της ομάδας που θα εξυπηρετεί τις θαλάσσιες αποστολές προς τη Γυάρο. Το λιμάνι του Κινίου είναι στη δυτική πλευρά της Σύρου και σχεδόν απέναντι από τη Γυάρο.

Φυσάει πολύ, ο αέρας παγώνει τα δάχτυλα, ξέχασα τα γάντια μου. Το κύμα ταλαιπωρεί τα τελευταία σκάφη που έχουν μείνει στο νερό. Οι ιδιοκτήτες έχουν κατέβει στο μικρό μόλο και τα κοιτάζουν, χωρίς να μπορούν να κάνουν πολλά. Η θάλασσα τώρα έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού, εκείνη αποφασίζει για τις μοίρες. Περπατάμε προς τη μικρή λιθορριπή στο δυτικό λιμενοβραχίονα για να δούμε τα κύματα να τσακίζονται πάνω στα βράχια. Μια αιώνια και ατέλειωτη μάχη εξελίσσεται εδώ.

Το λιμανάκι του Κινίου μετά βίας μπορεί να αντέξει τα μεγάλα κύματα που εισβάλουν μέσα του.

 

Το Πάντα πάει παντού!!!

 

Μικρό το σκαρί και δεν άντεξε … στη μανιασμένη θάλασσα

“στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές”                         Ν.Καββαδίας- Εσμεράλδα

Τα βράχινα τείχη του νησιού αντιστέκονται με σθένος στα κύματα. Η αιώνια μάχη της διάβρωσης συνεχίζεται…

Εκεί έξω υπάρχουν ναυτικοί που πραγματικά παλεύουν, τα σχόλια είναι περιττά:

http://www.youtube.com/watch?v=hmspVf6CD_w

Πέμπτη

Πέμπτη

Ο ήλιος κατάφερε να διώξει τα σύννεφα. Η τραμουντάνα δε λυσσομανά πλέον. Ντύνομαι βιαστικά και κατεβαίνω από το δωμάτιό μου. Είναι όμορφη μέρα πρέπει να την απολαύσω. Στον δρόμο για το αυτοκίνητο, η Ελίνα και η Ρούμπα - το καπετανόσκυλο -  με καλημερίζουν και όλοι μαζί παίρνουμε το δρόμο για τα χωριά. Σήμερα κινούμαστε για Ποσειδωνία, Κίνι, Γαλησσά. Μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη …Γαλησσάς και Ντελαγκράτσια και να σου έρθει συγκοπή….

Πριν βγούμε έξω από την Ερμούπολη θυμάμαι ότι ένας φίλος, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, μου είπε ότι θα έρθει με το πολεμικό πλοίο στο οποίο υπηρετεί, ως τιμητικό Άγημα στον Άι Νικόλα που γιορτάζει την Παρασκευή και είναι πολιούχος της πόλης.

Κατεβαίνοντας στο λιμάνι … είναι εκεί η γκρίζα φιγούρα του πολεμικού πλοίου, ντυμένη στα καλά της, στρίβει στο πράσινο φανάρι του λιμανιού. Η θάλασσα είναι το κοινό στοιχείο που μας ενώνει, πολεμικά, εμπορικά, αλιευτικά, τουριστικά και εξερευνητικά σκάφη, υπαγόμαστε όλοι στη μεγάλη της δύναμη,  μαγεμένοι από την αύρα της ακολουθούμε τους δρόμους που εκείνη ανοίγει σεβόμενοι τη δύναμή της. Είναι καλό να έχεις φίλους στη θάλασσα, κυρίως όταν εκείνη πρόκειται να αποτελέσει το δεύτερο σπίτι σου για τα επόμενα χρόνια.

Μετά από αρκετές ημέρες κρύου και αέρα σήμερα η θάλασσα αναπαύεται. Περπατάμε στο κατάστρωμα της μαρίνας της Ποσειδωνίας και παρατηρούμε τη θάλασσα, ο βοριάς των τελευταίων ημερών της έχει χαρίσει μια εξαιρετική διαύγεια, τα σκάφη μοιάζουν να ακουμπούν σε έναν γυάλινο θόλο. Η μαρίνα της Ποσειδωνίας είναι μια αξιόλογη προσπάθεια για δημιουργία ενός ασφαλούς καταφυγίου για σκάφη. Παράλληλα είναι ένα λιμανάκι που παρέχει αρκετές ανέσεις στους χρήστες, διαθέτει μια άνετη γλίστρα για μικρά σκάφη καθώς και χαμηλό ντόκο για να γίνεται εύκολα η επιβίβαση – αποβίβαση. Τέλος είναι κατασκευασμένη στο εσωτερικό τμήμα του κόλπου της Ποσειδωνίας και είναι φυλαγμένη σχεδόν από κάθε καιρό. Παράλληλα εντυπωσιάζει η διαύγεια των νερών της, που δε θυμίζει σε τίποτα λιμάνια. Οι χρήστες της φαίνονται νοικοκυραίοι και διατηρούν καθαρή και σε τάξη την κατάσταση του λιμανιού. Με αυτές τις σκέψεις συμφωνούμε ότι έχουμε μια αρκετά ασφαλή λύση για καθέλκυση του μικρού εξερευνητικού φουσκωτού της ομάδας μας.

 

Τα φανάρια της Ποσειδωνίας, σημάδι εισόδου στην ασφάλεια του λιμανιού

Παρασκευή

Οι μέρες κυλούν γρήγορα, όταν ταξιδεύεις. Η πρώτη αποστολή στη Σύρο έχει σχεδόν τελειώσει. Καθώς το πλοίο αποχωρίζεται την ασφάλεια του λιμανιού κοιτάζω την Ερμούπολη από μακριά. Μια κοιτίδα πολιτισμού και ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής μέσα στο μπλε του Αιγαίου. Περίτεχνα και επιβλητικά κτίρια ορθώνονται πάνω στο λόφο που είναι χτισμένη η πόλη. Είναι η ώρα που ο νους γυρίζει πίσω και αποτιμά τα αποτελέσματα του ταξιδιού. Η ομάδα πλέον είναι έτοιμη να εγκατασταθεί στη Σύρο μόνιμα μέσα στις επόμενες μέρες. Καταφέραμε να βρούμε ένα όμορφο γραφείο μέσα στο κέντρο της Ερμούπολης, εκεί που χτυπάει ο ρυθμός της ζωής, κοντά στους κατοίκους της Σύρου για να μπορούμε να αφουγκραστούμε τον σφυγμό αυτής της κοινωνίας και εκείνη με τη σειρά της να έρθει κοντά μας σε μια προσπάθεια συνεργασίας. Έπειτα βρήκαμε όμορφα σπίτια για να μπορέσει η ομάδα μας να έχει μια ευχάριστη και άνετη διαβίωση στο νησί. Και τέλος εντοπίστηκαν αρκετά σημεία με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα για το ερευνητικό σκάφος της ομάδας πεδίου ΚΥΚΛΑΔΕΣ Life.

Το επόμενο ταξίδι στη Σύρο φαντάζει ήδη κοντινό. Οι επόμενες περιπέτειες μας περιμένουν. Η ομάδα του WWF  μπορεί πλέον να εγκατασταθεί στο νησί και να ξεκινήσει τις δραστηριότητές της.

 

Τα βράχια του Γαλησσά ξεκουράζονται ύστερα από τη μάχη με τα κύματα των τελευταίων ημερών

 

… παραλία Κινίου … μετά την μπόρα με την άμμο να χαίρεται που ξαναβρήκε τον ήλιο.