Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2012
Είμαστε ο Κάρλος και η Λιζ, ορνιθολόγοι από την Ισπανία και τη Γαλλία αντίστοιχα. Βρισκόμαστε για ακόμη μια φορά στο δάσος της Δαδιάς , γεμάτοι ενθουσιασμό για τη μαγική αυτή γωνιά του πλανήτη που ήδη γνωρίζουμε και αγαπάμε. Πριν 6-7 χρόνια συνεργαστήκαμε ξανά με το πρόγραμμα του WWF στη Δαδιά. Επιστρέψαμε εκ νέου για να καταγράψουμε τις επικράτειες των ημερόβιων αρπακτικών πουλιών και να εκτιμήσουμε τις αλλαγές των πληθυσμών τους από το 2005 και μετά, όπου και έγινε η τελευταία απογραφή.
Ο Κάρλος και η Λιζ εν δράσει...
Ξεκινήσαμε από τον προηγούμενο Μάρτιο, οργώνοντας την περιοχή, αλλάζοντας συνεχώς σημεία παρατήρησης και καταγράφοντας με ακρίβεια όλα τα δεδομένα. Καθώς ακολουθούσαμε τις κινήσεις των αρπακτικών στην καθημερινή τους ζωή, αισθανόμασταν τις αλλαγές του δάσους από τον χειμώνα προς το καλοκαίρι. Το να βιώνεις τις διεργασίες της φύσης είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μας προσφέρει η δουλειά μας... Και παρότι πλέον, τη στιγμή που θα διαβάζετε αυτό το κείμενο, αρχίζει το φλερτ με τον χειμώνα, δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από την άνοιξη, τότε που ξεκινήσαμε τη δουλειά μας στη Δαδιά, για να βιώσεις στο έπακρο αυτές τις διεργασίες και να αλλάξεις μαζί τους. Για αυτήν έχουμε ανάγκη να γράψουμε…
Την άνοιξη χλωμά πράσινα φυλλαράκια ξεπετάγονται στα κλαδιά των γυμνών δέντρων… Τραγούδια κατακλύζουν το δάσος από τα μικρόπουλα που μόλις αφίχθησαν από την Αφρική … Την πρώτη εβδομάδα ίσως πετύχεις ελάχιστα πράσινα σκαθάρια… Την επόμενη όμως… εκατοντάδες πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο. Με τον ερχομό της άνοιξης άλλωστε, οι αλλαγές είναι ξαφνικές… Την ώρα που παρακολουθείς με τα κιάλια, χιλιάδες πεταλούδες θα πετάξουν δίπλα σου και ο δυνατός ήχος από τη φυλλάδα στο έδαφος σε προειδοποιεί για το ξύπνημα των χελωνών από το χειμωνιάτικο όνειρό τους.
Καταγράφοντας αρπακτικά στη Δαδιά - WWF Ελλάς/J. Gracia
Με αυτές τις εικόνες, και αυτά τα συναισθήματα, μετράμε τις εποχές στο Εθνικό Πάρκο της Δαδιάς, αναζητώντας και καταγράφοντας τις επικράτειες των αρπακτικών πουλιών. Είναι ένα μαγικό ταξίδι, όπου τα πάντα, όπως και εμείς, όπως και οι εποχές που πλέον έδωσαν τη θέση τους στο φθινόπωρο, βρίσκονται σε διαρκή κίνηση.
Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να απέχουν από αυτόν τον οργασμό αλλαγής και τα αρπακτικά πτηνά; Η συμπεριφορά τους αλλάζει. Έτσι, μετά από μερικές ανοιξιάτικες εβδομάδες γεμάτες με στρατηγικές και τερτίπια που εφαρμόζουν για να βρουν το ταίρι τους και να οριοθετήσουν την περιοχή τους, απομακρύνονται και αρχίζουν τα δρομολόγιά τους από τη φωλιά προς εύρεση τροφής και αντίστροφα. Απόδειξη ότι τα νεογέννητα βρίσκονται ήδη στη φωλιά και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Ούτε εμείς όμως έχουμε χρόνο για χάσιμο. Κάθε μέρα μέσα στη φύση μας επιφυλάσσει και μια καινούρια έκπληξη. Κάθε μέρα και ένα καινούριο μάθημα. Μικρές ιστορίες ζωής που μας αποκαλύπτουν, κομμάτι-κομμάτι, τον εκπληκτικό πλανήτη μας.