Δευτέρα, 06 Σεπτεμβρίου 2010
Ελάχιστα αμόλυντα, από τις ορδές των “πολιτισμένων” ανθρώπων, μέρη έχουν μείνει πλέον στην παραλιακή ζώνη της Κρήτης (αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας). Ο φυσικός πλούτος της χώρας μας απαξιώνεται, στη συνέχεια εκποιείται και “αναπτύσσεται” και τελικά μετατρέπεται σε δομημένο περιβάλλον. Κανένας σχεδιασμός, καμία πρόνοια.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι βέβαια η πρόσφατα καμένη Πρέβελη. Ένα μοναδικό οικοσύστημα που τη δεκαετία του ’30 παραχωρήθηκε από το ελληνικό δημόσιο στην Ι. Μ. Πρέβελη. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του ’60, τμήμα του πουλήθηκε σε ιδιώτη, ενώ σήμερα η επιστροφή του στο ελληνικό δημόσιο είναι επιτακτική όσο ποτέ.
Ένα άλλο παράδειγμα, για το οποίο πιθανώς να μιλάμε στα αμέσως επόμενα χρόνια, είναι το Αγιοφάραγγο, στο νότιο Ηράκλειο. Ένας τόπος εξίσου ιερός, εξαιρετικά όμορφος και εξίσου προστατευόμενος με το φοινικόδασος του Πρέβελη (Καταφύγιο Άγριας Ζωής, Τόπος Κοινοτικής Σημασίας, Ζώνη Ειδικής Προστασίας, Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά).
Η βελτίωση του οδικού δικτύου αλλά και η ιδιαιτερότητα του τοπίου έχουν αυξήσει την επισκεψιμότητα τα τελευταία χρόνια. Ο δρόμος σταματάει περίπου 1,4 km από την παραλία, αλλά κάποιοι ευφάνταστοι επισκέπτες μεταφέρουν τα εφόδιά τους είτε μέσω θαλάσσης με βάρκες, είτε μέσω ξηράς με …γουρούνες. Και βέβαια, φεύγοντας αφήνουν πίσω όλα τα απόβλητα και τα απορρίμματά τους.
Για να μην παρεξηγηθούμε: ΔΕΝ φταίει η ελεύθερη κατασκήνωση για αυτόν τον απόπατο. Φταίνε οι συγκεκριμένοι κατασκηνωτές γιατί θεωρούν ότι το μέρος τους ανήκει και μπορούν να πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν. Φταίει βεβαίως και ο Δήμος της περιοχής. Όταν ανοίγεις έναν δρόμο πρέπει να είσαι σε θέση να αναλάβεις και την ευθύνη των συνακόλουθων επιπτώσεων. Δεν αρκεί να πας να βάλεις έναν κάδο, πρέπει να μαζεύεις και τα σκουπίδια τακτικά.
Σήμερα μιλάμε για το φοινικόδασος του Πρέβελη… Αν δεν βάλουμε γρήγορα μυαλό, αύριο ίσως να μιλάμε για το Αγιοφάραγγο…
Δείτε περισσότερα για την καταστροφή στο φοινικόδασος του Πρέβελη: