Πέμπτη, 02 Σεπτεμβρίου 2010
Μόλις μάθαμε για την καταστροφή του φοινικόδασους του Πρέβελη, αυτού του μοναδικού βιότοπου, σπεύσαμε στην Κρήτη για να αξιολογήσουμε, από κοινού με τους συναδέλφους στο νησί, τις επιπτώσεις της πυρκαγιάς και να προτείνουμε συγκεκριμένα μέτρα στην πολιτεία, με στόχο τη διάσωση του πολύτιμου οικοσυστήματος.
Κατεβαίνοντας στο φαράγγι, το καμένο τοπίο ήταν αποκαρδιωτικό. Νεκροί φοίνικες, αποκαΐδια βλάστησης… Τίποτα που να θυμίζει τον ξακουστό επίγειο παράδεισο…
Το καταθλιπτικό τοπίο προκαλούσε την απόγνωση, ενώ τα έντονα σημάδια της τουριστικής εκμετάλλευσης και «βιασμού» του φοινικοδάσους προκαλούσαν την οργή… Καμένες ξαπλώστρες, ποδήλατα θαλάσσης, σκηνές και σκουπίδια…
Απογοήτευση και θυμός για τη συμπεριφορά πολιτείας και πολιτών. Κανείς δεν βρέθηκε να σταματήσει την είσοδο του κόσμου στο καμένο φοινικόδασος, κανείς δεν ενημέρωνε τους τουρίστες για τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει στη βλάστηση η επίσκεψή τους μετά την καταστροφική πυρκαγιά…
Οι τουρίστες από την άλλη επισκέπτονταν το φοινικόδασος και δρούσαν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα… Συνέχιζαν να νοικιάζουν τα ποδήλατα, να φωτογραφίζονται με φόντο τους καμένους φοίνικες και το χειρότερο όλων να επιμένουν να πετούν σκουπίδια.
Πώς να σεβαστούν όμως οι τουρίστες το φυσικό περιβάλλον, όταν η ίδια η Πολιτεία το αγνοεί; Παρόλα αυτά, είμαι πεπεισμένη από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στο WWF Ελλάς, ότι είναι πραγματικά πολύς ο κόσμος που θέλει να βιώσει ουσιαστική αλλαγή στη συμπεριφορά ΟΛΩΝ μας απέναντι στο φυσικό μας πλούτο.
