Τετάρτη, 18 Αυγούστου 2010

Αντίθετα από ό, τι θα περίμενε κανείς, είναι σπάνιες οι φορές που τα μέλη της ερευνητικής ομάδας για την προστασία των νησιωτικών υγροτόπων επιστρέφουν από το πεδίο ικανοποιημένα.

Απογράφοντας την κατάσταση των υγροτόπων στα νησιά μας, σχεδόν πάντα ερχόμαστε αντιμέτωποι με επιχωματώσεις, μπαζώματα, ρύπανση, διανοίξεις δρόμων, αυθαίρετη δόμηση. Και αν η καταγραφή της διαρκούς υποβάθμισης των πολύτιμων αυτών φυσικών πόρων είναι οδυνηρή, η διαπίστωση της έλλειψης σεβασμού προς τη Ζωή μετατρέπει την εργασία στο πεδίο σε μια θλιβερή εμπειρία.

Είναι εικόνες που δεν ξεχνούμε… Η εικόνα ενός πυροβολημένου καλαμόκιρκου ή  ενός κορμοράνου… Η εικόνα μιας αλεπούς που ήταν κρεμασμένη με σύρμα από τον λαιμό, μαζί με το αλεπουδάκι της… Εικόνες που αποδεικνύουν την πνευματική φτώχεια ορισμένων συνανθρώπων μας αλλά και την πλήρη ρήξη τους με την ίδια τη Ζωή… Εικόνες που μας θυμίζουν με τρόπο εμφατικό την ανάγκη να εντείνουμε την προσπάθειά μας, προκειμένου να αφυπνίσουμε ακόμη και τις «ασυνείδητες» συνειδήσεις.