Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2015
Του Σταυρού σήμερα, και οι καμπάνες της εκκλησίας του χωριού με ξυπνάνε. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου και νιώθω να με κυριεύει ένα συναίσθημα γαλήνης, γλυκιάς χαράς που βρίσκομαι εδώ.
Μένω στη Δαδιά περίπου μια εβδομάδα, στο σπίτι των εθελοντών, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE “Επείγοντα μέτρα για την εξασφάλιση της επιβίωσης του Ασπροπάρη Neophron percnopterus στη Βουλγαρία και την Ελλάδα”. Κάθε μέρα αντικρίζω τις υπέροχες πεδιάδες, την πλούσια βλάστηση, και ακούω τους ήχους των πουλιών, και των ζώων κι εύχομαι να μην τελειώσει.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει και μια τέτοια ζωή! Μέσα στην απόλυτη ηρεμία, που επιβάλλει η ίδια η φύση, και σε αναγκάζει να χαλαρώσεις. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί κάποιος να ζει σε αργούς ρυθμούς, και να ακολουθεί το φως του ήλιου. Να ξυπνάει με την ανατολή και να κοιμάται με τη δύση. Εδώ τις βλέπεις σε όλο τους το μεγαλείο. Είναι κυρίαρχες και ορίζουν το χρόνο σου. Όπως τη νύχτα βλέπεις τον ουρανό με χιλιάδες αστέρια, ένα κέντημα... Και οι ήχοι, τόσοι ήχοι... Υπάρχουν στιγμές στο βουνό, στην παρακολούθηση των φωλιών του Ασπροπάρη, που το θρόισμα των φύλλων με νανουρίζει... με διαπερνούν αυτοί οι ήχοι, με μαγεύουν.
Η φύση είναι η προέλευσή μας, και για μένα το καταφύγιό μου. Είναι ο τόπος που όλα αποκτούν άλλο νόημα για την ύπαρξή μου. Είναι η επαφή μου με το θείο, είναι η στιγμή που δεν αναρωτιέμαι από πού ήρθαμε και πού θα πάμε... Στην πόλη... χάνομαι στο θόρυβο. Αποπροσανατολίζομαι και απομακρύνομαι από αυτά που έχω μέσα μου, από αυτά που έχουν σημασία, από αυτά που είναι αυτονόητα... και κυνηγώ ανηλεώς χρόνο, χρήμα, σχέσεις, στόχους και ξεχνώ την αφετηρία όλων. Ξεχνώ ότι είμαι κομμάτι του Σύμπαντος, ότι η Γη είναι το σπίτι μου, η μάνα, η τροφός μου, το κοιμητήριό μου ή η απαρχή μιας άλλης διαδρομής που δεν γνωρίζω ακόμα. «Μην την ξεχνάς και μην την αγνοείς.» Αυτό θυμίζω στον εαυτό μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους συντελεστές του προγράμματος που μου έδωσαν την ευκαιρία να αποκτήσω αυτή τη μοναδική εμπειρία κοντά τους, καθώς επίσης να μάθω για το πολύτιμο έργο τους και να αγαπήσω τον Ασπροπάρη... Είναι υπό εξαφάνιση αλλά εύχομαι με τις προσπάθειές μας να προλάβω να δείξω τις επιβλητικές πτήσεις του κάποια μέρα και στα παιδιά μου...
Ανδρομάχη Σουλοπούλου, Σεπτέμβρης 2015, Δαδιά, Έβρος
Εθελόντρια WWF στο πρόγραμμα της Δαδιάς, για την παρακολούθηση των φωλιών του Ασπροπάρη