Παρασκευή, 04 Μαϊ 2012
Μετά από 22 χρόνια ο Θαλασσαετός φώλιασε ξανά στο δάσος Δαδιάς. Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούσαμε τους Θαλασσαετούς που επισκέπτονταν την ταΐστρα, το χώρο όπου τοποθετείται η συμπληρωματική τροφή για τους γύπες. Ιδιαίτερα το χειμώνα που έρχονται από βορειότερες χώρες για να ξεχειμωνιάσουν στην περιοχή, οι Θαλασσαετοί συγκεντρώνονται στην ταΐστρα σε μεγάλους αριθμούς, όπου τρέφονται ευκαιριακά με νεκρά ζώα.
Ανώριμος Θαλασσαετός περίπου 4 ετών κουρνιάζει κοντά με ένα Όρνιο σε δέντρο της ταΐστρας Δαδιάς
Το χειμώνα μπορούμε να δούμε ώριμα και ανώριμα πουλιά, ενώ τις άλλες εποχές σποραδικά ανώριμα πουλιά. Μάλιστα φέτος τον Ιανουάριο καταγράψαμε τον μεγαλύτερο αριθμό Θαλασσαετών που έχουν ποτέ καταγραφεί στην ταΐστρα, συνολικά 16 πουλιά. Η παρατήρηση του είδους στο χώρο της ταΐστρας μάς έδινε πάντα στιγμές ικανοποίησης, αλλά κατά βάθος ευχόμασταν κάποτε να ξαναφωλιάσει το είδος στην περιοχή.
Ανώριμος Θαλασσαετός 2 ετών
Μετά την κατασκευή των φραγμάτων στη Λύρα και την Προβατώνα και τη δημιουργία των δυο λιμνών στα ανάντη τους, ελπίζαμε σε πιθανό φώλιασμα του είδους. Καθώς το νερό των φραγμάτων δεν αξιοποιήθηκε ποτέ για άρδευση, με τα χρόνια δημιουργήθηκαν οι κατάλληλοι βιότοποι φιλοξενίας υδρόβιων πουλιών, από τις βασικές τροφές του Θαλασσαετού. Ως αποτέλεσμα αυτής της φυσικής διεργασίας σε ένα οικοσύστημα που πρόεκυψε με τεχνητό τρόπο, δημιουργήθηκαν ευνοϊκές συνθήκες διάθεσης φυσικής τροφής και έτσι ο Θαλασσαετός φώλιασε ξανά στην περιοχή. Ταυτόχρονα η ύπαρξη πληθώρας ώριμων πεύκων στο δάσος Δαδιάς βοήθησε στην εύρεση κατάλληλου δέντρου για την κατασκευή της φωλιάς του.
Ανώριμος Θαλασσαετός 2-3 ετών μαζί με Μαυρόγυπες στην ταΐστρα της Δαδιάς. Ο Θαλασσαετός δεν θα «παλέψει» με τους γύπες για να διεκδικήσει φαγητό. Περιμένει καρτερικά την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει ένα κομμάτι νεκρού ζώου και να το φάει ήσυχα μακριά από τους ανταγωνιστές γύπες.
Τι είχε συμβεί και είχε σταματήσει ο Θαλασσαετός να φωλιάζει στην περιοχή από το 1990; Εκείνο το ζευγάρι ήταν το τελευταίο από τα δεκάδες ζευγάρια που φώλιαζαν στην παρέβρια κατακλυζόμενη ζώνη του ποταμού. Επιβίωνε βρίσκοντας τροφή σε εναπομείναντα μικρά υγροτοπάκια κοντά στον ποταμό ή στην κοίτη του και στην ταΐστρα που δημιουργήθηκε το 1986. Ένα μόνο ζευγάρι όμως είναι ευάλωτο σε κάθε πιθανή απειλή που μπορεί να προκαλέσει τον εκτοπισμό ή το θάνατό του, άρα και την εξαφάνισή του, όπως και συνέβη. Ταυτόχρονα, οι φυσικοί υγρότοποι αποξηράνθηκαν ή στέρευαν από νερό τους περισσότερους μήνες του χρόνου, καθώς η γεωργία είχε ήδη εντατικοποιηθεί στην παρέβρια περιοχή.
Ας ελπίσουμε ότι οι σημερινές φυσικές/τεχνητές συνθήκες που έφεραν πίσω το Θαλασσαετό στο δάσος Δαδιάς, θα βοηθήσουν στο φώλιασμα περισσότερων ζευγαριών και έτσι μαζί με το ζευγάρι στο δάσος του Λουτρού (δάσος μαύρης πεύκης που γειτνιάζει με το Δέλτα του Έβρου), να επανακάμψει ο πληθυσμός του είδους στο νομό μας.
Φωτογραφίες: WWF/Π. Μπαμπάκας