Πέμπτη, 09 Δεκεμβρίου 2010
Ο Νοέμβριος επεφύλασσε τελείως διαφορετική μοίρα σε δύο όρνια… Και για τα δύο λάβαμε πληροφορίες ότι βρίσκονταν τραυματισμένα στο έδαφος και δεν μπορούσαν να πετάξουν… Το ένα ήταν κοντά στο χωριό Σιδηροχώρι ενώ το δεύτερο εντοπίστηκε σε ρεματιά κοντά σε ανεμογεννήτριες. Η μοίρα του πρώτου ήταν η επιστροφή του στους αιθέρες, ενώ το δεύτερο θα μείνει για πάντα καθηλωμένο στο έδαφος… Δύο παράλληλες ιστορίες αλλά μόνο ένα happy end.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή κι ας ξεκινήσουμε με τα καλά νέα:
Ένα όρνιο πίσω στους αιθέρες!
Στις αρχές του προηγούμενου μήνα, ταυτόχρονα με την εύρεση ενός μαυρόγυπα, είχαμε βρει και ένα νεαρό όρνιο. Το συγκεκριμένο πουλί το παραλάβαμε μετά από ειδοποίηση ευαισθητοποιημένου κατοίκου στο χωριό Σιδηροχώρι Έβρου. Φαινόταν να έχει πρόβλημα στις φτερούγες του και δεν μπορούσε να πετάξει.
Κατόπιν συνεννοήσεως με την ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής) και με την ευγενική υποστήριξη της AEGEAN Airlines το όρνιο στάλθηκε αεροπορικώς στην Αθήνα. Εκεί διαγνώστηκαν κάποιες μυϊκές θλάσεις στην φτερούγα, ίσως από κάποια πρόσκρουση λόγω απειρίας. Μετά από ένα απαραίτητο διάστημα ανάρρωσης και αποκατάστασης αποφασίστηκε η επιστροφή του και επανένταξή του στη φύση.
Έτσι λοιπόν, πάλι με τη βοήθεια της AEGEAN Airlines, το όρνιο ταξίδεψε πίσω στον Έβρο. Οι συνεργάτες του WWF Ελλάς μαζί με τον υπάλληλο της διεύθυνσης περιβάλλοντος της νομαρχίας Έβρου προχώρησαν στην απελευθέρωση του πουλιού στο χώρο τροφοδοσίας στη Δαδιά. Προηγήθηκε βέβαια το απαραίτητο «στόλισμα» με δακτυλίδια. Σαν έτοιμο από καιρό να βρεθεί και πάλι στα παλιά του λημέρια, πετάχτηκε σαν αστραπή, μόλις ανοίξαμε το κλουβί, αναζητώντας την ελευθερία που είχε στερηθεί το τελευταίο διάστημα.
Ένα όρνιο καθηλωμένο στο έδαφος…
Στα τέλη Νοεμβρίου πληροφορηθήκαμε για ακόμη ένα όρνιο που είχε εντοπιστεί καθηλωμένο στο έδαφος, κοντά σε ανεμογεννήτρια, σε αιολικό πάρκο στον Νομό Ροδόπης. Παρότι το αρχικό σημείο για το οποίο μας ενημέρωσαν απείχε μόλις 130 μέτρα από μία ανεμογεννήτρια, η εύρεση του ήταν μια ιδιαίτερη δύσκολη υπόθεση… Φαίνεται πως το άτυχο πουλί είχε κυνηγηθεί από τσοπανόσκυλα και αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο σε μια ρεματιά, 800μέτρα μακριά.
Όταν εν τέλει το εντοπίσαμε, κρυβόταν τρομαγμένο κάτω από θάμνους, με εμφανή τα σημάδια της κόπωσης, ενώ η αριστερή του φτερούγα ήταν «ακρωτηριασμένη», λόγω της πρόσκρουσης με την ανεμογεννήτρια. Η άκρη της ουράς τους είχε «φθαρεί» αφού ήταν αναγκασμένο τόσες ημέρες να περπατά μέσα σε δάσος με πυκνούς θάμνους επειδή δεν μπορούσε να πετάξει.
Δυστυχώς, το δεύτερο αυτό όρνιο δεν θα μπορέσει να ξαναβρεθεί στην ελευθερία του ουρανού. Η σύγκρουση με την ανεμογεννήτρια δεν απέβη μοιραία για τη ζωή του αλλά ήταν αρκετή για να το καθηλώσει για πάντα στο έδαφος. Μόνιμα ανάπηρο πλέον, αποστάλθηκε στο Κέντρο Περίθαλψης ΑΝΙΜΑ για περαιτέρω φροντίδα.
Σε 2 άλλα σημεία του σώματός του η ακτινογραφία που διενήργησε η ΑΝΙΜΑ έδειξε παλιά σκάγια, γεγονός που μας κάνει να σκεφτούμε ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μπορεί να στοχεύουν πάνω σε τέτοια όμορφα και μεγάλα πουλιά, χωρίς λόγο, καθώς ούτε ζημιές προκαλούν, ούτε θηράματα είναι.
Η ιστορία αυτού του όρνιου καθιστά εμφανές το γεγονός ότι η λειτουργία των ανεμογεννητριών μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στα πουλιά σε περιοχές όπως η Θράκη και οι υπεύθυνοι φορείς οφείλουν να λάβουν μέτρα για την ελαχιστοποίηση αυτών των επιπτώσεων. Είμαστε άλλωστε υποχρεωμένοι να αναζητάμε τους τρόπους, με τους οποίους ιστορίες σαν τις παραπάνω θα έχουν μόνο happy end…
------------------------------------------------