Τρίτη, 05 Αυγούστου 2014
Τα πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής γίνονται κάποιες φορές τεκμήρια κοινοβουλευτικής ντροπής. Τέτοια ήταν τα πρακτικά της ΚΔ’ Συνεδρίασης του θερινού Τμήματος Διακοπής Εργασιών, της 1ης Αυγούστου.
Στις αρχές του Ιουνίου, η Κυβέρνηση δικαιολόγησε το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής, με τον ισχυρισμό ότι δεν έχει προγραμματιστεί ιδιαίτερο νομοθετικό έργο για το επόμενο διάστημα. Άλλωστε στην περσινή θερινή κοινοβουλευτική περίοδο (23 Ιουλίου-6 Οκτωβρίου) η Βουλή δεν είχε κληθεί να ψηφίσει νόμους που φέρνουν σαρωτικά τα πάνω κάτω στο εθνικό δίκαιο. Με την έναρξη όμως του Α’ θερινού τμήματος του 2014, άρχισαν να κατατίθενται βροχηδόν νομοσχέδια που μόνο ασήμαντα δεν μπορεί κάποιος να τα χαρακτηρίσει: ο νόμος που σχεδόν καταργεί κάθε έννοια χωροταξίας ψηφίστηκε μέσα στο πρωτοφανές διάστημα των δυο ημερών. Η ψήφιση του δασικού νομοσχεδίου, που δίκαια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, θα ολοκληρωθεί σήμερα, Τρίτη 5 Αυγούστου, με ονομαστική ψηφοφορία για το άρθρο 36, το χειρότερο και πλέον δασοκτόνο από όλα.
Ελάχιστοι ήταν οι βουλευτές που μίλησαν για το πραγματικό διακύβευμα του νομοσχεδίου: την απονομή στα μέλη των οικοδομικών συνεταιρισμών (άλλοτε 50, άλλοτε 100 ή 600 χιλιάδες) του δικαιώματος να οικοδομήσουν δασική γη, όταν αυτό το δικαίωμα δεν το είχαν ποτέ (ακόμα και οι αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων τους αναγνωρίζουν δικαίωμα δόμησης σε μη δασική γη). Οι περισσότεροι από τους βουλευτές που πήραν τον λόγο αναφέρθηκαν σε περιπτώσεις «αδικημένων» από τις δικές τους εκλογικές περιφέρειες, ενώ πολλοί υπέβαλαν και τροπολογίες για την «επίλυση» των προβλημάτων δικών τους ψηφοφόρων, που είτε δεν μπορούν να ασκήσουν τα «περιουσιακά τους δικαιώματα», είτε βρίσκονται σε μία «ιδιότυπη ομηρεία». Σε τακτά διαστήματα, ο κατά τίτλο Αναπλ. Υπουργός Περιβάλλοντος Ν. Ταγαράς παρενέβαινε για να αποδεχτεί τροπολογίες, τουλάχιστον 19 πριν ο αναγνώστης των πρακτικών χάσει το μέτρημα. Ίσως αυτή ήταν μια προσπάθεια εξασφάλισης συναίνεσης, ώστε στις 5 Αυγούστου να υπερψηφιστεί το χείριστο των χειρίστων από τα 53 άρθρα του επί της αρχής απαράδεκτου νομοσχεδίου: το 36, το οποίο φορτώνει τις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις αλλά και τα αστικά πάρκα και άλση με ένα σωρό από καινούριες χρήσεις.
Η ανάγνωση των πρακτικών της συγκεκριμένης συνεδρίασης είναι απογοητευτική. Βουλευτές ζητάνε φωτογραφικές ρυθμίσεις για τακτοποίηση «χρονιζόντων» αιτημάτων από τοπικές ομάδες συμφερόντων για δικαίωμα δόμησης σε δασική γη. Άλλος ανακαλύπτει ότι στην Κρήτη ενδημεί ο ασπάλαθος, και καταγγέλλει τους οικολόγους που, κατά τον δικό του πάντα αλλά πρακτικά ανυπόστατο ισχυρισμό, καθυστερούν μεγάλη τουριστική επένδυση σε προστατευόμενη περιοχή μόνο για να προστατευτεί «η οχιά, ένα ειδικό είδος φιδιού». Άλλος παρατηρεί ότι διάφοροι σύλλογοι παρακολουθούν τους βουλευτές από τα θεωρεία και τους βαθμολογούν. Άλλος ζητά να αυξηθούν οι συντελεστές δόμησης για την τουριστική κατοικία στις ηπειρωτικές περιοχές, γιατί το απαιτούν οι νέες μορφές τουρισμού. Άλλος ανερυθρίαστα δηλώνει ότι δεν υπάρχουν δάση γιατί τα «κατακάψαμε», και προειδοποιεί ότι αν δεν επιτρέψουμε τα πάντα μέσα σε αυτά, θα βρεθεί η «πίσω πόρτα». Άλλοι μίλησαν για την Αργεντινή και άλλοι επί του προσωπικού. Σίγουρα ήταν πολύ λίγοι εκείνοι που εκπροσώπησαν τα σιωπηλά εκατομμύρια Ελλήνων που εξακολουθούν στα χαρτιά να έχουν δικαίωμα στο περιβάλλον, δεν αγόρασαν ποτέ δικαιώματα σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, ή, αν αγόρασαν, δεν ζήτησαν ποτέ να χτίσουν σε δάση.
Τεκμήριο κοινοβουλευτικού ευτελισμού τα πρακτικά της Ολομέλειας της 1ης Αυγούστου 2014.
Μνημείο κακονομίας, προχειρότητας, ανασφάλειας δικαίου, περιφρόνησης της νομολογίας και δασοκτόνας πολιτικής ο νέος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Να τον χαιρόμαστε!